Woensdag 28 december 2005

Het is weer mis met Wanja. Via het stompje van zijn geamputeerde pootje hebben bacterien zich in het pootje genesteld en heeft Wanja nu een botvlies ontsteking. Oftewel, weer diverse bezoeken aan de dierenarts. Het eerste bezoek was maandach nacht. Na ons uitje op tweede Kerstdag, kwamen we 's avonds thuis. Natuurlijk moesten de kittens toen verzorgd en gevoerd worden. Wanja viel op omdat hij sloom was en zat te bibberen. Ook zijn huidje was niet zo elastisch al het zou moeten zijn en wees op het begin van uitdroging. Allereerst heb ik hem toen een spuitje kittenmelk gegeven en een beetje vlees. gelukkig wilde Wanja wel eten, wat ik een goed teken vond. Wat slecht was, was dat hij elke keer als ik zijn pootje aanraakte piepte van de pijn. Slecht dus. ik heb zijn temperatuur opgenomen, 39,8 graden, en daarna direct de doktersdienst van de dierenartsenpraktijk gebeld. Gelukkig had mijn eigen dierenarts dienst endie zit maar 5 minuten van mij vandaan. Dus zat ik maandagavond om 11 uur op de praktijk. Wanja kreeg een pijnstillende en koortsverlagende injectie en we konden weer naar huis.
Na een uurtje ging het duidelijk beter met het manneke. Hij speelde en had nog wat gegeten. De injectie zou twee dagen moeten werken en we moesten dus woensdagochtend terugkomen. Helaas ging het de volgende ochtend niet echt goed met Wanja. Hij was weer sloom en beet af en toe in zijn pootje en piepte veel. Hij gaf dus duidelijk aan nog pijn te hebben. Oftwel we gingen weer naar de dierenarts. Na controle kwam het uit op een botvliesontsteking. Wanja kreeg een injectie met antibiotica en mocht weer naar huis. Vandaag moesten we terugkomen.
Vanmiddag was het zo ver en zaten we weer bij de dierenarts. Wanja was wel iets levendiger, at en dronk nog steeds goed, maar het pootje was wel wat dikker. Hij kreeg een tweede injectie en heeft er nu antibiotica zalf bij die 3 a 4 keer per dag op het stompje moet. Deze zalf ontsmet, maakt de wond zachter en dood alle bacteriën. Hij ruikt ook erg lekker.Morgen moeten we weer terug voor de laatste injectie.
Thuisgekomen heeft Wanja eerst een bordje tartaar naar binnen gewerkt, gedronken uit de waterbak en een kwartiertje gespeeld. Deze kleine kletskous is een supersterk ventje met een ongeloofelijke levenslust. Ondanks alle dierenartsbezoeken is hij niet bang, vindt het geen probleem om door hem opgepakt te worden en gedraagt zich in alle opzichten als de ideale kat. Hij heeft nog wel af en toe pijn, maar gezien het feit dat hij heel de kamer is door gehobbeld, gaat het wel beter met hem. Ik hoop dat we morgen voor het laatst bij de dierenarts zijn in lange tijd.
De zusjes breken intussen de tent af. Moeders wordt in de staart gebeten, stoelen zijn klimrekken en gewoon lopen is voor watjes. je moet minstens huppelend door de kamer rennen en het liefst met om de pas een flinke bokkensprong. Alles is speelgoed en iedereen is leuk en lief. Tenen zijn om je kleine tandjes op te oefenen en in een schoen kun je prima in slaap vallen. Een pannencarousel is een speeltuin met gratis draaimolen. Gelukkig kunnen ze niet bij de kerstboom, want anders ging die binnen een uurtje de deur uit. Nu kunnen we er nog even van genieten. Wanja probeert af en toe dapper mee te doen en ik heb van de week wel zijn eerste sprongetje meegemaakt. Hij is gek op het paarse bontballetje en op gekieteld worden onder zijn buik. Maroussia is de aap van het stel en dacht via de bovenkant van de kooi te kunnen ontsnappen. Helaas, die zit dicht. Ze zijn nu wel zo groot dat ze overdag op de rustigere uren lekker mogen rondlopen. Is het te druk, dan gaan ze de kooi in. ik ben als de dood dat een van de kinderen of ikzelf in een onopgemerkt ogenblik op een van de diertjes gaat staan. Irinushka is het nalopertje van Maroussia. Wat zij doet, kan ik ook, lijkt ze wel te denken. Kaija doet het wat rustiger aan en is wat meer blasé. zij gata ook veel meer haar eigen gangetje. Het zijn heerlijke beestjes en ondanks alle problemen met wanja geniet ik er nog steeds erg veel van.
Yasmin


Zondag 25 december 2005

Een mooi en gelukkig Kerstfeest iedereen! De kittens hebben inmiddels hun kerstdiner van gekookte kipfilet gehad en ook wijzelf hebben heerlijk gegeten. De kipfilet viel niet in zulke goede aarde als de gekookte vis van gisteren, maar ja je kan niet alles hebben. Ze groeien in elk geval als kool. Toen ik net de groeitabel weer bijwerkte, heb ik even hun gemiddelde gewichtstoename per dag uitgerekend. Wanja en Maroussia groeien het minst met 15,2 gram per dag. Irinushka groeit het meest met wel 22,6 gram! Nu is dat ook wel een goede eetster en omdat ze ook best wel van slapen houdt, gebruikt ze ook niet zoveel energie. in tegenstelling tot Maroussia die eigenlijk zelden ophoudt met bewegen. Zij klimt steeds hoog in de tralies van de kooi, zeurt om eruit gelaten te worden en wanneer het looptijd is, racet ze door de kamer. Wanja is wat minder actief, maar die heeft natuurlijk ook veel meer inspanning nodig voor de helft van de beweging. Toch is het een katertje dat erg graag speelt. met z'n zusjes, maar ook alleen of met ons. favoriet is nog steeds op mijn buik liggen en dan onder zijn buik gekieteld worden. Succes gegarandeerd. hij draait op z'n ruggetje en gaat je vingers vangen met z'n voorpootjes. Ja ook met het stompje. Daarna, als hij je gevangen heeft, likt hij je vingers af en begint er af en toe op te knauwen. Heel zachtjes hoor. Geen van de kittens gebruikt de nageltjes met spelen. Wel met elkaar. Want af en toe hoor ik er eentje gillen en piepen. Dan zit er weer eens een oor of een stukje vel tussen de scherpe tandjes van een zusje. Loetje van vorig jaar (Ljutomir Hilgvars Dunoe, nu Cattery Swaldiphary) was daarin heel gemeen. Hij wist precies waar het meeste effect te verwachten was en greep de andere kittens gemeentjes in het zachte stukje vel achter op hun kontjes. En dan hard bijten en ze konden er niet bij om hem los te meppen. Een echte sniek was dat, die Loetje. Maar ook erg lief en grappig.
De kittens zijn nu vijf weken. Geen foto's dit keer. Daar had ik vandaag helaas geen tijd voor. maar gisteren zijn ze natuurlijk uitgebreid op de kiek gegaan voor de kerstfoto. En wat een mazzel dat ik precies op het goede moment afdrukte.
Een fijne avond nog iedereen en veel plezier morgen met uitbuiken en overige tweede Kerstdag bezigheden.
Yasmin





Zaterdag 24 december

Het is alweer een tijdje geleden dat ik in het dagboek geschreven heb. De kerstdrukte heeft ook hier toegeslagen en we zijn bijna elke avond weggeweest naar een of andere kerstviering. Dinsdag Kerstdiner van de oudste inclusief toetje door mama gemaakt. Woensdag Kerstviering oudste waarbij dus ook ouders aanwezig werden geacht (en er ook wilden zijn). Donderdag Kerstviering Jongste (in Weesp), Kerstviering middelste (in Bussum) en Kerstviering voor mezelf van mijn stageschool. Helaas besta ik maar uit 1 persoon en moest er dus heel wat geregeld worden om iedereen op tijd en met gezelschap c.q. begeleiding overal op tijd te laten komen.Door het beroep van mijn man (vleessector) ben ik in de kersttijd praktisch weduwe en sta er dus alleen voor. Da's wel eens lastig. Maar vergeleken met de alleenstaande ouders op de wereld en vanwege mijn dierbare autootje en hulp van vrienden en Oma, ben ik met een week per jaar nog niet zo slecht af.De vieringen waren trouwens allemaal een groot succes en ik had dus allemaal tevreden kindjes thuis.
De kittens zijn dus lichtelijk verwaarloosd deze week. Hebben ze zich gelukkig niet aangetrokken. Ze eten goed, groeien goed (bijwerken tabel later op deze avond) en worden aardig ondeugend. Ze struinen nu een aantal maal per dag door de kamer (op de drukste momenten zitten ze voor hun eigen goed en mijn gemoedsrust in de kooi) en zoeken net als elk nest de pannenkast op.
De pannenkast is de ideale behuizing voor kittens (vinden zij zelf). Je kunt er eindeloos in klimmen, spelen en het is een heerlijke slaapplek waar mama lekker niet bij kan. Die zit dus de hele tijd voor de pannenkast op te passen en miauwt af en toe klagelijk dat ze zich toch wel heel erg alleen voelt. Ha, ha lekker puh! Dat is volgens mij wat de kittens denken, want ze komen echt niet. in de dierenwereld is het dus al niet anders dan bij mij thuis. Overal van die halve opstandige en ongehoorzame pubers en peuterpubers. Maar ja, het is wel handig voor mij, want ik vis ze er zo uit als ze de kooi in moeten. Ik heb liever een zo'n verzamelplaats, dan dat ik het hele huis moet doorzoeken.
Alle vier de kittens gaan ook netjes op de bak. Ik heb nog niets ernaast gevonden. Ze eten brokjes, ze eten vlees, gekookte vis en ze drinken water. Hoewel dat laatste ook gebruikt wordt om mij aan het werk te houden. Je kunt namelijk zo lekker op dat randje van dat bakje gaan zitten en dan kiept dat fijn om. Leuk joh! En dan is dit nog wel zo'n klembakje voor aan de tralies. Maar ja, het is natuurlijk niet berekend op een halve kilo kat.
Gisteren hadden we weer kraambezoek en dat vonden ze ook best. Ze werden in vele handen genomen en vertroeteld door zo'n 6 mensen en dat was best. Irinushka viel in slaap, Kaija ten slotte ook, Maroussia was zeer geintresseerd maar niet in schootzitten en Wanja hield een kletspraatje en vroeg tussendoor ook nog om wat te eten. Buije vol, vertrok hij naar de kooi om te maffen. Marenka vond het op een gegeven moment te lang duren en kroop bij het bezoek op schoot om twee van haar mormels te drinken te geven. Dat dat niet echt handig lag voor zowel bezoek, kittens als haarzelf mocht de pret niet drukken. Er moest en zou gevoederd worden. Na een gezellige avond viel het hele stel als een blok in slaap.
Wanja gaat intussen ook in zijn bewegingen goed vooruit. Vanochtend zag ik hem zelfs voor het eerst een echte kittensprong maken. Zo recht in delucht zoals alleen kittens dat kunnen. Een mijlpaal vond ik dat toch wel! Het geeft me weer wat meer vertrouwen dat het allemaal wel goed gaat komen met het heerlijke ventje. De grootste zorg is nu meer dat hij niet te verwend gaat worden (hij is lui aangelegd en laat zich liever dragen dan zelf te lopen) dan dat ie niet goed op zal groeien. Als hij geen zin meer heeft gaat Wanja heel zielig piepend zitten en wenst dan gedragen te worden. eenmaal daar waar hij wil zijn is het leed geleden en schiet hij er als een haas vandoor in de gewenste richting. De stinkerd.
Voor nu is dit het weer. Iedereen een fijne kerst gewenst!
Yasmin


Dinsdag 20 december 2005

Elke keer als we kittens hebben ben ik weer zo verrast als ze na vier weken van kleine behaarde natte muizen veranderd zijn in echte katjes. En nu is het weer zover. Het zijn echt katjes. Geen grote nog, maar met alles erop en eraan. Alles werkt zoals het hoort en wordt door Moeder Natuur geregeld. Ze eten, drinken, spelen en vechten en... ze gaan allemaal naar de bak. Het mooiste is, het is allemaal gebeurt zonder dat ik ook maar iets anders heb hoeven doen dan toekijken en genieten. Met recht wordt dit elke keer weer een wondertje genoemd.
De wondertjes mochten vandaag een ommetje maken door de kamer.Dat werd op prijs gesteld. Wanja werd door mij naar het kleed verhuist, want lopen op een gladde ondergrond is nog een beetje teveel gevraagd. De dames gingen elk hun eigen weg en elk met een ander doel voor ogen. Maroussia trok de wijde wereld in en ging haar familie bezoeken, Kaija vermaakte zich met snuffelen achter de afvalbak en Irinushka scharrelde wat rond het huis. Wanja schoot als een speer op alles af wat mens leek en bedelde om een knuffel. Tot hij er genoeg van had en miauwde dat hij naar huis wilde. terug in de kooi zocht hij zijn lievelingsplekje op en viel in slaap. een voor een kwamen ook de meisjes weer thuis en kropen er gezellig bij. Maroussia natuurlijk als laatste, maar dat past wel bij haar karakter. Als je vier weken bent is de wijde wereld nog wel erg vermoeiend en slapen op je eigen knusse plekje wel heel erg lekker.
Yasmin


Zondag 18 december 2005

Hoera! De kittens zijn vandaag 4 weken! Ze doen het eindelijk allemaal zoals het hoort en een feestje is dan ook wel op z'n plaats. Vanacht om 4 uur was ik even beneden en had toen de primeur het eerste kitten gebruik te zien maken van de kattenbak. Ze krijgen nu al een paar dagen buiten de moedermelk om ook vast voedsel, dus het werd tijd. niet dat ze het naast de kattenbak deden, maar Marenka ruimde alles nog op. In de loop van de dag zag ik steeds vaker kittens op de bak zitten. Helaas niet om te doen wat ze moesten doen, maar lol hadden ze wel. Ze waren aan het "schatgraven"zoals mijn dochter dat noemde. Oftewel er werd gegraven, gegraven en gegraven. De steentjes vlogen door de kooi. Maar ja, je moet maar denken, oefening baart kunst.
De dames en heer krijgen nu tartaar met yoghurt. een goede tip van medefokker Tineke Hofma van Cattery Daliena. Ik gaf ze eigenlijk nooit rauw vlees op deze leeftijd maar heb het nu toch eens geprobeerd. En het smaakte ze goed moet ik zeggen. Vooral Wanja eet ervan als een beer. Van de week zal er lamshart aan het menu toegevoegd gaan worden. ook weer een tip van tineke en trouwens ook van andere fokkers. Daarna komt er nog vis bij en af en toe blik met melk. Ik gaf altijd wel al wat rauw, maar heel weinig en pas veel later. Nu is dat dus veranderd en ik ben benieuwd of ik verschil zal zien met de eerdere nestjes.
Omdat de kittens verweken(i.p.v. verjaren, niet schrikken) natuurlijk ook weer de foto's van deze week. Veel plezier.
Yasmin



Kaija 4 weken



Maroussia 4 weken



Wanja 4 weken



Irinushka 4 weken



Ivar en Kaija


Vrijdag 16 december 2005

Het is weer een tijdje stil geweest op het dagboek. Deze keer niet omdat er iets aan de hand was, maar omdat het gewoon erg druk is geweest. Het gaat juist erg goed met de vier kleintjes. Met de dag gaan ze meer spelen en ravotten. En ook Wanja doet mee. Hij slaat zelfs zijn zusjes om de oren met zijn kleine stompje! Over dapper gesproken. Ze beginnen meer en meer een eigen karakter en voorkeuren te krijgen. Dat is erg leuk om te zien. Maroussia is nog steeds de aanvoerster van het stel. Zij speelt en de rest speelt mee. Irinushka houdt wat meer van slapen en kan ook echt als een blok in slaap vallen. Kaija schijnt nog steeds te denken dat kattenbakgrit eetbaar is en veeeel lekkerder dan de brokjes en het blikvoer met melk. Misschien dat ze de tartaar die morgen op het menu staat wel lekker vindt. Wanja blijft een scheetje, maar ik moet wel oppassen dat hij niet te verwend wordt. Hij is al snel van de piep, pak me op, ik kan het niet alleen. Maar als hij zich in z'n hoofd zet ergens te willen komen dan huppelt/springt/rolt/schuift hij heel snel de vloer over. Ze zijn allemaal dol op een aai en een knuffel: zie eerder beloofde foto.

Ivar aait een kitten

Ook hebben ze van de week een paar keer kennis gemaakt met de stofzuiger. Dat viel ook goed. Met het borsteltje erop heb ik ze allevier eens lekker afgeborsteld met de stofzuiger en dat voelde toch wel lekker geloof ik. Maroussia ging er in elk geval eens lekker voor zitten. Ach ja, nu nog zo volhouden.
Wanja's hechtingen zijn er vanavond ook uitgegaan. Dat ging erg goed hoewel de dierenarts er wel achter is dat paars hechtdraad bij een Blauwe Rus wel een beetje zoeken naar een speld in een hooiberg is. Zijn pootje zag er goed uit en zijn totale conditie was ook erg goed. Je merkt wel dat zijn ene goede voorpoot een stuk sterker is dan van de ander kittens. Je ziet hem dagelijks oefenen in het nemen van obstakels. Ik ben erg positief over zijn vooruitgang.
De groeitabel is ook weer aangevuld. Ik weeg nu niet elke dag meer omdat ze voldoende eten en tevreden zijn. Wanja weeg ik nog wel eens tussendoor, maar omdat het zo goed gaat, ook niet heel erg vaak meer. Er zijn nog geen poepjes en plasjes op de bak gedaan. Ik zag dat Marenka ondanks het vaste voedsel dat ze er nu bij krijgen, toch nog alles voor ze opruimt. Dat zal wel stoppen als de balans tussen vast voedsel en melk veranderd naar grotendeels vast voedsel.
Zatazja Zofia is , na een weekje rust, alweer krols. Veel te vaak dus. helaas heb ik dit weekend geen tijd om haar weg te brengen en zeker geen tijd om haar in het kerstweekend op te halen. Dus weer even wachten. Maar gezien haar vele krolsheden zal het wel niet lang duren na deze krolsheid voor ze weer krols is en dan zal ik gewoon tijd moeten maken.
Iulinka zal niet zo snel zijn. Die heeft in de winter een cyclus van 6-9 weken tussen de krolsheden. Ook niet echt veel, maar als je zit te wachten duurt het lang. Ik hoop dat de meiden tegelijkertijd krols zullen zijn, of dat de een krols wordt als ik de ander moet halen. Dat scheelt toch weer een ritje naar het belgische. Zeker in de winter vind ik het geen pretje om 's avonds te moeten rijden. De weg is vaak in België erg onduidelijk aangegeven (vind ik, maar ik raak zelfs in mijn eigen woonwijk de weg nog wel eens kwijt). Helaas ben ik nog geen eigenaar van een navigatiesysteem. Kerstman??? Zodra er iets te melden is van deze twee dames en hopelijk aanstaande moeders, horen jullie het.
Yasmin


Dinsdag 13 december 2005

Vandaag hebben de kleintjes voor het eerst iets anders te eten gehad dan melk van Mammie. Marenka blijkt niet erg veel melk te hebben en de kittens hebben nu de leeftijd om over te stappen op vaster voedsel. Hun eerste aanraking hiermee is bij mij altijd een mengsel van kittenmelk met kittenblikvoer en het aanbieden van babycat brokjes.
Om de kittens te leren eten smeer ik wat van het papperige mengsel op hun bekjes. Met aflikken krijgen ze dan vanzelf wat eten binnen en als ze de smaak te pakken hebben kunnen ze verder van het bordje eten. De meeste kittens beginnen dan eerst op de rand van het bord te happen. Door hun koppie elke keer boven het bordje te houden begrijpen ze vroeger of later wat de bedoeling is. Met de brokjes gaat het net zo. Ik stop een brokje in het bekkie, kitten kauwt erop en als ze het lekker vinden gaan ze zelf meer halen.
Meestal duurt het een paar daagjes voor de dames en heren het geheel door hebben. Vandaag hadden we er echter twee hele snelle bij. Wanja en Maroussia hadden onmiddelijk door waar al dat heerlijks vandaan kwam en hebben de buikjes lekker rond gegeten. Kaija zag het allemaal niet zo zitten en Irinushka had het voorzien op de brokjes. Die vond ze lekkerder. Misschien dat haar tandjes nog aan het doorkomen zijn en dat ze daarom het kauwen op de harde brokjes lekker vindt.
Omdat de dames en heren nu ook hun eigen toilet zullen moeten gaan verzorgen, zijn ze geintroduceerd met het verschijnsel kattenbak. Natuurlijk was er in elk geval een kitten die dacht dat dit ook eten was en heb ik al menig steentje tussen de tandjes weggepulkt.Het kan geen kwaad als ze een paar steentjes binnenkrijgen. Wel wannneer het gaat om de zogenaamde klontvormende kattenbakvulling. deze vulling kan in de darmen ene prop vormen en zo het gehele maag-darmkanaal verstoppen met de dood tot gevolg. De gewone steentjes hebben dat effect niet en zullen gewoon uitgepoept worden. Dat de kittens zelf naar de bak zullen moeten komt door dat de moeder bij de overgang naar vast voedsel de poepjes en plasjes van het grut niet meer oplikt zoals dat het geval is wanneer ze melk krijgen. Ik denk dat de smaak en textuur veranderd, wat de moeder het signaal geeft dat het tijd wordt de kittens zelf te gaan laten toileteren. Meestal gaat dit zonder enige moeite, mits de kattenbak op een goed bereikbare plaats staat.
Het is nog wel even afwachten hoe Wanja het gaat redden op de kattenbak. Hij wordt al aardig handig en loopt al best wel snel. Zijn evenwicht is nog niet wat het moet worden, maar ik ben vol bewondering hoe ver hij al is gekomen.Hij zal dus misschien wat meer aangemoedigd moeten worden dan de rest.
de kittens worden nu steeds ondernemender. Ze mogen nu een paar keer per dag onder toezicht uit de kooi. Ik zorg wel nog dat het dan erg rustig is in huis, want kinderen zijn nu eenmaal niet zo oplettend als volwassenen en zo'n kitten loopt je zo onder de voeten. Maroussia is nog steeds de meest onderzoekende van het stel. Zij is als eerste op stap gegaan en had veel interesse voor Ivar. Zijn zachte geaai vond ze ook wel fijn en ze bleef hem achterna lopen. Erg grappig, aangezien ze nog wel eens uitglijdt op de gladde parketvloer. Ze leren daar wel van om hun achterpootjes goed onder hun lijfje te zetten. Ivar vond het ook helemaal geweldig dat ze hem zo leuk vond. Een foto hiervan volgt later nog. Oftewel, het gaat eindelijk eens zonder spanning en problemen gewoon goed! (afkloppen).
Aankomende vrijdag moet Wanja voor controle en het weghalen van de hechtingen. ik ben erg benieuwd wat ze van hem vinden. Hij is sinds vandaag van de antibiotica af en ook van de bijvoeding. Hij zal het dus in zijn eentje moeten rooien. Ook een reden waarom ik nu met de vaste voeding ben begonnen. ik wil niet dat hij afhankelijk is van de misschien niet genoeg melk die zijn moeder hem kan bieden. En hoewel hij vecht voor zijn plekje is hij natuurlijk wel enigzins in het nadeel vergeleken bij zijn viervoetige zusjes.
Genoeg voor vandaag, want nu ben ik ziek en is het bedtijd.
Yasmin


Zondag 11 december

Vandaag zijn de kittens drie weken oud. En wat een leven hebben ze in die tijd al gehad. Ze zijn natuurlijk allevier weer op de foto gegaan. Dat is met wisselend succes gebeurd zoals jullie kunnen zien. Ze hadden er niet erg veel zin in en de camera deed het ook niet optimaal. Dat blijkt bijvoorbeeld uit de foto van Wanja waar hij een dikke miauw geeft in protest over deze schandalige inbreuk op zijn privacy. Wat foto's maken. Daar heb ik geen zin in!
Kaija Serafina, 3 weken oud:




Maroussia Éos 3 weken oud:




Irinushka 3 weken oud:




Wanja 3 weken oud:




Zaterdag 10 december

Sinds mijn laatste berichtje van vorige week is er heel wat gebeurd met de kittens. Alle vier hebben ze nu niet alleen de oogjes open, maar ze scharrelen ook allemaal rond in de kittenkooi. Vanaf vandaag zelfs zonder de doos. Ze waren hem echt aan het ontgroeien. De nieuwe vrijheid wordt goed benut en de twee dappersten, Marroussia en Kaija, proberen als de kooi openstaat zelfs al de wijde wereld in te trekken. Goed zo, zo hoort het!
Ook met Wanja is er erg veel gebeurd. Schreef ik zaterdag nog dat het allemaal heel goed leek te gaan en dat we goede hoop hadden op volledig herstel voor Wanja. Helaas is het allemaal anders gelopen. Vanaf zondagochtend leek Wanja's voetje steeds meer ineen te schrompelen en te verharden. Het hele pootje was aan het mummificeren, perkamentachtig aan het worden. Toen ik dat zag had ik er zelf geen vertrouwen meer in dat het goed zou komen. Ik was er van overtuigd dat Wanja's pootje niet meer te redden was en dat er dus nog maar twee opties openstonden. Opereren en amputeren of in laten slapen. Voor dat laatste schrok ik erg terug. Wanja is zo'n levendig, lief katertje met zo'n onverstoorbare wil om te leven en vooruit te komen. Moest ik daar nu een eind aan maken? Maar aan de andere kant, heeft een kat met drie benen een goed leven? Omdat ik daar zelf het antwoord niet op wist, ik heb er geen ervaring mee, heb ik de hulp ingeroepen van het world wide web.
Behalve van de Yahoo Russisch Blauw groep, ben ik namelijk ook lid van de Fanciers Health list van yahoo. Een voor fokkers in mijn ogen zeer goede bron van informatie over alles wat je maar kan bedenken dat te maken heeft met katten fokken en gezondheid. Een schat van ervaringen van fokkers van over de hele wereld en bereikbaar via één mailtje. Oftewel ik heb daar gevraagd naar ervaringen van fokkers met driebenige kittens. Hoe groeien die op, welke problemen kom je tegen en vooral, hebben ze een goed en volledig leven.
Al direkt na de plaatsing van mijn oproepje stroomden de reacties binnen. En stuk voor stuk waren het verhalen over kittens die of een voor- of een achterpoot waren verloren op jonge leeftijd, of waren geboren met een poot minder. En allemaal leefden ze een fijn en volledig leven als huiskat en eentje zelfs als showkat en dekkater. Dat gaat mij iets te ver hoor. Deze reacties hebben mij doen besluiten om dit fijne mannetje hier een kans te geven.
Maandagmiddag heb ik opnieuw contact opgenomen met de dierenartsenpraktijk en hen verteld dat het pootje niet goed ging. Er was geen haast bij omdat hij er duidelijk geen pijn aan had en dus werd besloten hem de volgende middag naar de praktijk te brengen. Wanneer de dierenartsen dan ook van mening waren dat een amputatie noodzakelijk zou zijn, zou Wanja direkt daarna geopereerd worden.
Omdat het hier om een heel jong diertje ging, hebben ze contact opgenomen met de dierenkliniek in Utrecht om de narcose door te spreken. Die zou voor dit kleintje het grootste gevaar vormen. In overleg is toen besloten om Wanja een pijnstillend middel in te spuiten en hem heel licht onder gasnarcose te brengen. deze laatste narcose zou zo licht zijn dat het de pijn niet genoeg zou verzachten, vandaar het extra ingespoten pijnstillingsmiddel. Om half drie heb ik hem gebracht en om vier uur kon ik bellen. Thuis ben ik maar even gaan stofzuigen om de spanning niet te voelen. Gelukkig was het al snel vier uur en kon ik bellen. Wanja had de operatie gelukkig heel goed doorstaan en na een uurtje kon ik hem ophalen. Ik was heel erg blij met dit nieuws natuurlijk!
Toen ik Wanja ophaalde was hij erg aan het piepen en miauwen. Van de pijn natuurlijk en ook van de honger, want hij had door de operatie aardig wat etensbeuretn overgeslagen. Thuis heeft hij dus eerst een extra spuitje KMR kittenmelk gekregen. In de nestdoos had ik de warmtemat gelegd zodat hij een beetje extra warmte zou hebben. Dit werd ook zeer gewaardeerd door de zusjes. Helaas was Wanja erg in de war door de operatie. Hij zwaaide heel erg met zijn stompje, miste op de een of andere manier toch dat stukje poot en was daardoor erg in paniek. Gelukkig heeft mijn kleine mannetje erg veel vertrouwen in mij en kreeg ik hem in mijn handen toch aardig rustig. Eenmaal in de doos bij zijn zusjes viel het arme diertje uitgeput in slaap. Bij zijn volgende voedingsbeurt lag hij nog te slapen. Aangezien slaap de beste genezing is, hebben we hem lekker laten liggen. 's Avonds nog zijn laatste voeding, een extra hoge dosis antibiotica ( wel 2 druppels in plaats van 1! ) en de nacht in.
Ik ben die nacht nog wel een keer gaan kijken. Ook om te controleren of zijn moeder niet aan de hechtingen trok. Maar Marenka doet dat niet. deed ze trouwens ook niet met zijn spalkje en verbandje. Ook de dierenartsgeur stootte haar niet af en Wanja werd meteen weer geaccepteerd als nestgenootje.
Nu zijn we inmiddels een aantal dagen verder en kan ik niet anders zeggen dan dat het fantastisch gaat met Wanja. Hij drinkt bij zijn moeder, speelt met de zusjes en met mij en is een tevreden dik kitten. Hij krijgt nog wel bijvoeding. Meer omdat ik hem gewoon extra sterk wil hebben om zijn handicap te overwinnen, dan dat hij echt nodig heeft. Wanja probeert ook al te gaan lopen. Zijn ene voorpootje, de rechter, zet hij nu midden onder zijn lijfje en hij oefent steeds met het gaan staan op zijn achterpootjes. Een beetje zoals een baby oefent om te gaan kruipen. Schattig maar ook wel eens zielig om te zien. Maar zielig is hij toch echt niet. Hij vecht voor zijn plekje, duwt zijn zusjes weg bij de tepel en houdt stevig vast als ze hem willen wegduwen. kiest altijd een plekje bovenop de kluwen kittens om te slapen en is nooit alleen. In elk geval is hij de lieveling van ons gezin.
Een en ander heeft er natuurlijk wel toe geleid dat de meiden wat minder tijd en aandacht hebben gehad. Maar gelukkig heeft dat geen gevolgen gehad. ze vinden spelen en aangehaald worden al erg leuk. Alleen oppakken vinde ze nog een beetje eng. Maar dat zien we nu ook al snel minder worden. Lekker dooroefenen en na een paar dagen zullen het net zulke knuffels zijn als Wanja.
Leuk is het dat je op deze jonge leeftijd al verschillen gaat zien in karakter. Maroussia is heel nieuwsgierig, maar niet altijd even dapper. Kaija gaat stoicijns door het leven, is nergens bang voor behalve als je haar optilt. Dat vind ze nog niet echt leuk en dan kan ze erg hard gillen. Irinushka is de slaper van het stel. En die slaapt dan echt vast. Zet je de doos ergens anders? Maakt niet uit, ze slaapt door. Til je een pootje op? Geen probleem, ik slaap wel door. Is ze eenmaal wakker, dan is ze net zo ondernemend als Maroussia. Voortaan dus stukjes over vier kittens en niet meer bijna alleen over wanja. Ik ga er van uit dat we de rottigheid nu wel gehad hebben (even afkloppen) en dat we nu gaan genieten van het kleine spul. Tot zover dit lange verhaal
Morgen meer, met foto's!
Yasmin


Twee weken oud!



Kaija Serafina 2 weken



Maroussia Éos 2 weken



Irinushka 2 weken



Wanja 2 weken

Zondag 4 december

Alle kittens groeien goed en hebben nu de oogjes open. Ondanks zijn moeilijkheden is Wanja een heel erg lief en aanhankelijk katertje dat al begint te spelen. Poesje nummer 1 heeft inmiddels ook een naam gekregen. Zij is Kaija Serafina gedoopt door haar nieuwe eigenaresse. Poesje nummer drie is nu Irinushka gedoopt, aangezien zij zaterdag door haar nieuwe eigenaars is uitgekozen. Zo hebben alle kittens nu een naam.
Inmiddels begin je ook de karaktertjes van de kittens naar voren te zien komen. Kaija is een echte schreeuwlelijk als haar iets niet bevalt. Momenteel is dat alles wat niet in de nestdoos gebeurt. Hoewel zij op schoot al snel rustig wordt wanneer het een zacht en warm plekje is en er een zusje tegen haar aan ligt. Maroussia is daarentegen een heel onderzoekend poesje. Ze zit je aan te kijken als je dichterbij komt en volgt al een speeltje wanneer je dat voor haar langs beweegt. Alleen nog met de oogjes, maar toch. Irinushka zit er een beetje tussenin. Ze kan heel erg schreeuwen, maar is ook erg nieuwsgierig. Doordat de laatste weken de meeste aandacht naar Wanja is gegaan, zijn deze drie dames nog wat minder gewend aan oppakken en knuffelen. De komende dagen zal daar eens aan gewerkt moeten worden.
Helaas is Iulinka gisteravond krols geworden. Dat betekend dus geen kittens over twee weken. Ik hoop haar morgen weg te brengen naar de kater als het de eigenaren daar ook uitkomt. Gelukkig had ik de meeste wachtenden al doorgestuurd naar andere catteries en staat nu niemand met lege handen. Behalve die mensen die per se willen wachten op dit nest. Zij hebben gelukkig aangegeven over veel geduld te beschikken.
Dit was het weer voor vanavond. Later op de avond maak ik nog nieuwe foto's van het viertal en probeer ik die nog op de site te zetten. Evenals hun gewichten van vandaag.
Yasmin


Vrijdag 2 december

Het zijn een paar hele vervelende dagen geweest hier in de cattery. Schreef ik nog vol goede hoop over het steunverband van Wanja, heeft hem dit toch bijna zijn pootje gekost. Woensdag ging het verbandje er bij de dierenarts om en dondrdag zou ik het even losmaken, de boel controleren en een nieuw verbandje aanleggen. Donderdagochtend had ik nog even tijd voor ik weg moest en omdat alle kinderen naar school waren was het lekker rustig. De tijd om dit klusje even te doen. Groot was mijn schrik toen ik het verbandje er af haalde en een levenloos pootje eronder vond. Het was koud en slap doordat het verband veel te strak had gezeten. Ik ben snel de poot gaan masseren en warm maken om het bloed weer op gang te brengen maar in eerste instantie gebeurde er niets. Ik ben natuurlijk meteen weer naar de dierenarts gegaan. Daar was het nieuws niet zo best. In een teentje zat geen gevoel en een prognose was moeilijk te stellen en moest wachten tot 24-48 uur erna. Tranen met tuiten heb ik gehuild om dit arme mannetje dat misschien zijn teentje of hele pootje moest missen. Bij dat laatste zou het hem zelfs zijn leven kosten want een kitten kan niet op deze leeftijd opgroeien met maar drie pootjes. Zijn hele lijfje zou er onder lijden.
Vandaag dus weer terug naar de dokter. Daar is Wanja een tijdje gebleven en hebben alle drie de dierenartsen hem onderzocht om een prognose te stellen. Er is gekeken of hij nog pijn voelde in het pootje en of er een goede bloedtoevoer was. Na een lange tijd kreeg ik pas een telefoontje. Op mijn mobiel want ik had per ongeluk het geluid van de telefoon uitgezet. Ik wist niet eens hoe dat moest en nu deed ik het zonder het te weten. Lekker moment!. Gelukkig was het telefoontje positief. Wanja mag zijn pootje en teentjes houden en er is een grote kans op volledig herstel.Hij krijgt wel antibiotica om een eventuele infectie van het kapotte pootje te voorkomen. Ik heb dit niet eerder in het dagboek vermeld omdat ik eerst de toekomstige eigenaresse op de hoogte wilde stellen en dan niet via de site. Ik hoop wel dat dit nu het einde is van het ongeluk voor Wanja. Hij heeft in zijn korte leventje al zoveel meegemaakt. En nog ligt hij bij me te knorren als ik hem aanhaal of wat bijvoeding geeft. Wat een flexibele wezentjes zijn die kleine kittens.
Of zijn polsje helemaal goed gaat komen is nu wel onzeker. Ik weet in elk geval dat er niets meer omheen gaat en ik in plaats daarvan hem elke dag zal helpen oefenen met het beentje. Ik kan me niet heugen ooit zo geschrokken te zijn. Gekke, dappere Wanja scharrelt intussen vrolijk verder, drinkt en duwt zijn zusjes opzij om bij de tepel te komen. Het is een prachtventje vol levenslust. Ik ben trots op hem.
Yasmin

Woensdag 30 november

Vandaag toch weer met Wanja terug naar de dierenarts geweest. Zijn pootje hield hij weer krom onder zijn lichaam in plaats van recht. Ook kwam de ontwikkeling van zijn achterpootjes in gevaar door de rara loophouding die hij door zijn nog zwakke polsje had. Een nieuwe manier van verbinden was nu de oplossing. Wanja heeft nu dus een prachtig felroze steunverbandje om zijn voorpootje. Omdat het de schouder vrijlaat, maar wel steun geeft, loopt hij er mee, kan zelf drinken en beweegt op de goede manier. Om zijn achterpootjes te trainen ook op de goede manier mee te bewegen krijgt hij nu een paar keer per dag fysiotherapie. Dat houdt in dat ik hem een paar keer per dag op zijn rug leg en dan zijn achterpootjes op de goede manier in beweging zet. Alsof hij aan het luchtfietsen is zeg maar. Gelukkig is Wanja nog zo klein want nu is alles nog zo zacht dat verbetering mogelijk is en hij er geen vervelende gevolgen van hoeft over te houden.
De rare weegdag van gisteren moet inderdaad een regeldagje zijn geweest. De dames en heer zijn goed gegroeid. Maroussia zelfs met 32 gram! Gelukkig maar, want een nestje te moeten bijvoeden op deze leeftijd is geen kattepies. Dat betekend om de twee a drie uur je bed uit om te voeden. Met vier kittens ben je dan toch wel een tijdje zoet. Voor je dan weer in slaap bent gaat de wekker al weer voor de volgende ronde. Maar gelukkig doet mamas haar werk goed en ze zijn ook heel tevreden, de kittens. Geen gepiep en gezeur. Nu maar hopen dat ik mijn abonnement bij de dierenarts niet hoef te verlengen.
Yasmin


Dinsdag 29 november

Vandaag is de groei van de kittens even helemaal weg. eentje is er zelfs 7 gram afgevallen! Erg vreemd want mama heeft de hele dag bij de kleintjes gelegen en ze zijn de hele dag ook gewoon rustig en tevreden geweest. Normaal als een kitten honger heeft hoor je het wel schreeuwen, maar dat is niet gebeurd. Ik hou het in de gaten en zal de kittens morgenochtend nog een extra keer wegen voor de zekerheid. Ook Marenka is prima in orde en ik zie de kittens drinken. Misschien een regeldagje zoals ze dat bij babies noemen. In elk geval is het nu wel zaak om ze even goed in de gaten te houden.Mocht het zo blijven, dan moeten ze vanaf morgenavond bijgevoerd worden. Het is in elk geval geen saai nestje!
Yasmin


Maandag 28 november

Wanja was in verband met mijn stagedag vandaag voor het eerst weer zonder bijvoeding overdag. Alleen aan het eind van de middag heeft hij 4 ml melk gekregen. Hij redt het nu zelf goed dus morgen krijgt hij een dagje helemaal geen bijvoeding om te zien hoe het dan gaat. Hij wordt ook steeds mobieler en gebruikt zijn voorpootje steeds meer.Het kost hem og wel wat moeite, maar door zijn spalkje loopt hij dan ook 4 dagen achter op de zusjes. In overleg met de dierenarts laten we hem nu verder zelf zijn spieren ontwikkelen. Wel zal ik hem een aantal keren per dag masseren om het gewricht in de goede stand te houden en het geheel een beetje soepel te houden. Dat klinkt meer dan het is. Ik wrijf voorzichtig met mijn duim en wijsvinger om het gewricht. Ook laat ik hem steeds een stukje kruipen om te oefenen. Hij ligt nu ook zichtbaar zelf weer te drinken, wat hij eerst door de spalk moeilijk kon. Ik heb goede hoop dat het allemaal wel losloopt met hem. Maroussia heeft intussen als eerste de oogjes een stukje open. Dat vind ik met 8 dagen best snel. Het is wel een piepmadam en gillen kan ze goed. Maar niet zo goed als haar zusje nr 3. Die gilt het allerhardst van allemaal. Zo erg dat ik Marenka echt even buiten moet zetten als ik haar weeg. Anders wordt ze helemaal gek van de zorgen en zit ze achter de dichte gangdeur net zo hardt mee te miauwen. Leuk hoor zo'n hysterisch poezenkoor. Op de andere poezen heeft het gepiep een erg grote aantrekkingskracht. Ze komen en masse kijken en snuffelen. Er heeft er nog geen een naar de kittens geblazen! Dat was vorig jaar wel anders, toen moesten de drie moeders in eerste instantie niets weten van elkaars kittens. Danitchka was helemaal panisch voor ze. Tot een week voor haar bevalling. Toen ging er een knopje om en sloot ze alle kittens in haar hart. Uiteindelijk heeft ze drie nesten gezoogd. Haar eigen nestje, het oudere nest van Iulinka en het jongere nest van Marenka. Zelfs nu betrap ik Suffie (Zatazja Zofia) er wel eens op dat ze nog een slokje bij mama gaat halen. En die is al 11 maanden! Alles is dus pais en vree, eindelijk.
Zaterdag wordt er weer een poesje gedoopt en komt het tweede stel eigenaren de kraamkamer bezoeken. Irinushka zal dan behalve een naam, ook een gezichtje krijgen. Daarna is dan ook duidelijk wie van de twee Kaija Serafina wordt en hebben ze allemaal een naam.
Morgen meer over het schreeuwende drietal en wankele Wanja.
Yasmin


Zondag 27 november

De kittens zijn vandaag 1 week oud. Ze groeien prima. Wanja heeft weer zijn spalkje afgelopen en ik laat het nu maar zo. Om hem weer mee te slepen naar de dierenarts vind ik te veel worden. Woensdag laat ik hem weer nakijken of als het mis dreigt te gaan eerder. Voor nu loopt hij voorzichtig op het pootje en het ziet er goed uit. Wel nog een beetje opgezwollen, maar met bewegen en sterker worden moet dat over gaan.
En dan nu de foto's van het viertal:

Poesje nr 1





Maroussia





Poesje nr 3





Wanja





Zaterdag 26 november 2

Nou kleine Wanja heeft spalkje nummer drie, een witte deze keer. Goed nieuws is dat hij toen zijn spalkje af was zijn pootje wel goed gebruikte. De spieren en banden moeten nog wel goed aansterken, maar de vooruitzichten zijn goed en dat is fijn om te horen.Als voorzorg is zijn spalkje nu heel goed aan zijn elleboogje vastgetaped. Nu maar hopen dat het wel blijft zitten. Maandag moet ik bellen hoe het met hem gaat.Hij blijft bijvoeding krijgen, maar het is zo wel erg moeilijk geworden om in te schatten hoeveel hij groeit. Steeds die andere spalkjes gooien alles in de war. Ik hou het nu dus maar op opletten of hij levendig is, maar wel tevreden.
Yasmin


Zaterdag 26 november

Hoi, hoi, Ljutomir Hilgvars Dunoe, woonachtig in Tver, Rusland is papa geworden! Samen met Valkyrie heeft hij 4 mooie kittens op de wereld gezet. Twee katers en twee poezen!
Intussen moet ik straks weer met Wanja naar de dierenarts. Hij heeft vanacht het spalkje er deels af weten te werken en die moet dus weer op z'n plaats gezet worden. Jammer, want echt goed is het natuurlijk niet om zo'n klein beestje telkens heen en weer te moeten slepen.
Gisteravond is een van de eigenaren van de kittens wezen kijken en heeft haar poesje uitgezocht. Het wordt kitten nummer twee, die dus van nu af aan: Maroussia Éos Dunoe heet. De tweede naam is grieks voor dageraad. Niet russisch, maar ok, daar kan ik wel mee leven.
vanmiddag volgt er meer.
Yasmin


Vrijdag 25 november

Wanja is vanmiddag teruggeweest naar de dierenarts. Ik moest nog wat KMR ophalen en Allard vroeg of ik de kleine nog even mee wilde nemen. Zijn spalkje en verbandje is er even af geweest om te controleren. Het zag er goed uit. Zijn pootje stond zoals het moest en hij gebruikte hem ook om te lopen. Zij het wel met wat moeite en met toch wel wat pijn. Er is een nieuw spalkje omheen gegaan. Een lichter en korter dingetje zodat hij wat beter uit de voeten kan. Deze keer is de kleur groen in plaats van blauw.
Verder groeit het spul erg goed, hoewel er met het lichtere spalkje van Wanja wel een rare groeitabel komt. De gewichten kloppen natuurlijk niet meer voor hem. Pas morgenavond zal ik weer precies kunnen weten hoe hij aankomt. Maar zolang hij groeit en tevreden is loopt het wel los.
De dames zijn trouwens een stuk luidruchtiger dan Wanja. Als ik hen oppak om te wegen gillen ze moord en brand. Het wordt niet echt op prijs gesteld door ze. Jammer maar daar moeten ze maar aan wennen.Ik hoorde bij de dierenarts ook dat het openen van de oogjes sneller gaat naar mate de kittens meer in de hand genomen worden en er contact mee gemaakt wordt. Er is onderzocht dat het contact met mensen de ontwikkeling blijkbaar versnelt. Grappig, want dat heb ik nooit geweten. Het is inderdaad wel zo dat Wanja erg veel aangepakt wordt op het moment en ik bij hem dus al zie dat de oogjes open aan het gaan zijn. Weer wat geleerd. Hij krijgt trouwens nog wel steeds wat bijvoeding.
Vanavond komt de eerste toekomstige bazin een kitten van de drie dames uitzoeken.
Yasmin


Donderdag 24 november

De bijvoeding heeft Wanja duidelijk goed gedaan. Met zijn zware pootje kost het hem zoveel moeite goed en vaak te drinken, dat al zijn energie bijna daaraan op gaat. De vier bijvoedingen, ongeveer 3,5 ml KMR kittenmelk per keer, zorgen nu voor de broodnodige aanvulling. Ik merk wel dat hij vooruit gaat in zijn bewegingen. Hij valt tenminste niet meer zo vaak om.
De meisjes doen het onveranderlijk goed. Ze eten en slapen en verder hoor je ze niet. Dat blijkt wel aan hoe ze aankomen. erg netjes.
Ik heb geen moeite ze uit elkaar te houden. poesje nr 1 is de donkerste van het stel. Nummer 2 is de lichtste en heeft de meeste ghostmarkings (ringen) op haar staart. Zij heeft ook een heel mooie zilverglans over haar koppie en oren. Nummer drie is ook licht, maar iets donkerder dan nummer 2. Haar vacht is heel mooi egaal blauw. Geen elastiekjes of stiften nodig dus om de kittens uit elkaar te houden. Dat vind ik zelf wel zo fijn, want ik houd daar niet zo van.
Als de kittens een week oud zijn, zondag dus, ga ik foto's proberen te maken van alle kittens individueel.Die zet ik dan natuurlijk ook hier neer. Vanaf volgende week zijn de nieuwe eigenaren ook welkom om even te komen kijken. En dat is dan ook echt alleen kijken, want ze zijn dan nog te klein om van hand tot hand te gaan. Maar even goed is dat natuurlijk leuk.Ook die bezoeken zullen natuurlijk worden vastgelegd op foto. Voor de eignaren dan, niet voor op de site. tenzij ze dat wel willen natuurlijk.Tot morgen
Yasmin


Wanja Brekebeen

Hier de beloofde foto van een heel klein kitten met een hele grote gipsen poot.

Het lopen met zijn gipsen pootje kost hem zoveel energie dat hij de komende dagen wat bijgevoerd gaat worden. In overleg met de dierenarts krijgt hij een paar keer per dag KMR kittenmelk, tot hij gewend is aan zijn nieuwe evenwicht en goed met zijn pootje overweg kan.
Yasmin


Woensdag 23 november

De kittens zijn nu vier dagen oud en ze groeien erg goed (zie groeitabel). Helaas gaat het niet allemaal over rozen. Gisteravond zag ik bij het wegen dat het linkervoorpootje van Wanja bij het polsje de verkeerde kant uit stond. Omdat ik de kittens bij geboorte helemaal heb nagekeken wist ik dat het er toen in elk geval niet was, of ik moest het echt hebben gemist. Ik ben maar een mens, dus dat zou kunnen. Vanochtend ben ik met mijn vier dagen oude mannetje naar de dierenarts getogen. Ik kon gelijk terecht wat wel erg fijn was. Nadat Allard, de dierenarts, het kitten had bekeken dacht hij aan een uit de kom geraakt polsje. Om zeker te zijn van de goede behandeling heeft hij eerst overleg gehad met een specialist in Amsterdam. Ze kwamen beiden tot dezelfde conclusie. Goedzetten, spalken en een verband erom om het op z'n plaats te zetten.
Omdat niet duidelijk was of het hier om een aangeboren afwijking of een trauma ging, hebben we besloten om toch een fot van de pootjes te maken. Dan had ik in elk geval zekerheid. Voor de behandeling maakte het niet uit, maar vanwege het fokken wilde ik het zeker weten. Het kleine ding werd dus geröntgend. Van diverse kanten zijn foto's gemaakt. Ter vergelijking ook van de twee voorpootjes naast elkaar.
Tijdens het wachten is het pootje op z'n plaats gezet. Ik mocht assisteren en heb de kleine vastgehouden. Toen het pootje gezet werd heb ik toch eventjes de andere kant op gekeken. Bloed ok, maar dit vond ik toch griezelig, misschien omdat het een poesje van mijzelf was.
Na het zetten ging de spalk erop. Twee halve wattenstaafjes met watten eronder tegen de drukplekken. Daaroverheen blauw stevig (gips)verband en een stukje leukoplast om alles op z'n plaats te houden. Geen gezicht natuurlijk zo'n klein ding met zo'n gespalkt pootje. Kitten weer in de warme doos met kruik gedaan.
Inmiddels waren de foto's ontwikkeld en zijn we die gaan bekijken. Daaruit bleek gelukkig de eerdere diagnose. Het gewrichtje was uit de kom, de banden uitgerekt en er was godzijdank geen sprake van een aangeboren afwijking maar van een trauma. Dit klopte overigens wel met het harde gepiep dat ik de midag ervoor gehoord had. Maar ja, kittens piepen wel vaker en toen ik ging kijken was het al gestopt.Allrd had de foto's zo gemaakt dat hij ook de rest van het kitten kon bekijken en er was geen enkele afwijking waar dan ook zichtbaar. Toch een heel fijn gevoel.Ook het gehemelte was goed, de andere gewrichtjes waren allemaal naar behoren en het kitten werd dus, afgezien van het gipsen pootje, voor geheel gezond verklaard.
Volgende week moeten we terug om te controleren of alles goed is en mag waarschijnlijk de spalk eraf. Als het goed is zullen er waarschijnlijk geen blijvende gevolgen zijn, hoewel dat nog een beetje moeilijk te zeggen is. Vanavond volgen er foto's van Wanja Spalkbeentje. Al met al weer een enerverend ochtendje.
Yasmin


Dinsdag 22 november

Vandaag zijn Marenka's kittens al weer twee dagen oud. Het zijn tevreden kittens met bolle buikjes. Het heeft wel geholpen dat we Marenka al zo vroeg aan de kooi hebben laten wennen, want tot nu toe is ze met haar kroost netjes in de kooi gebleven. Ze is ook veel rustiger dan vorig jaar. Loopt niet zo vaak weg bij haar kinders en is gewoon heel tevreden. Wel komt ze, dat is nieuw, elke avond even een lekkere knuffel halen. Ze ligt dan languit in mijn armen te spinnen en wil even helemaal geaaid en vertroeteld worden. Na een minuut of vijf is het dan weer genoeg en gaat ze terug naar haar kindjes. Ik mag de dames en heer oppakken en wegen waar ze bij is, maar ik doe het liever niet. Ik zet haar liever even appart om stress te voorkomen.Dit werkt erg goed. Bovenaan de pagina staat een link naar een tabel met daarin de gewichten van de kittens. Zo is goed te volgen hoe ze groeien. Hier in het dagboek komen de foto's en stukjes over hun vooruitgang. De namen van allevier de kittens zijn ook bekend. De dames gaan Maroussia- tweede naam- Dunoe, Irinushka Dunoe en Kaija Serafina Dunoe heten. De kater heet Iwan Archipovitsj Dunoe, roepnaam Wanja. Van de meisjes is nog niet zeker welk poesje welke naam heeft, aangezien de toekomstige eigenaren nog geen keuze hebben kunnen maken.
Yasmin


Zondag 20 november

Vanacht om 2 uur kwam Marenka mij halen. Ze liep te miauwen voor de deur en had praatjes. Ik ben meteen met haar meegegaan naar beneden waar ze direct in de bevaldoos sprong. Daar heeft ze heerlijk gelegen, met af en toe een krinkelweetje. Na een uur viel ze heel diep in slaap en ben ik ook weer naar bed gegaan. Vals alarm dus.
Maar deze morgen, rond 8.30 uur begon ze weer. Ze was onrustig, wilde dat ik bij haar bleef en miauwde wat. En ja hoor, na 10 minuten begonnen de weeën. Niet zoals bij haar moeder eerst de zachtere indalingsweeën, nee er werd meteen geperst.


Het begin

En zo werd om 8.40 het eerste kitten geboren. Een poesje van 82 gram. Marenka deed alles prima zelf en het kitten begon al vlug te drinken.


Poesje nummer 1, 82 gram

Om 9.20 volgde kitten nummer twee. Weer een poesje en weer was het er met twee, drie persweeën bekeken en was het geboren. Deze lag nog wel in stuitligging dus een hele knappe prestatie van Marenka. Dit poesje woog wat meer, 90 gram.


Poesje nummer 2, 90 gram

De derde kwam om 10.05. Weer een poesje en de zwaarste van deze drie dames met haar 92 gram. Ook nu weer had Marenka geen enkele moeite met haar taak en ik stond erbij en keek ernaar.
Na dit derde poesje kreeg Marenka nog enkele kleine weeën en toen bleef het stil.


Poesje nummer 3, 92 gram

Om 12.05 werd het 4e kitten geboren. Helaas was dit kitten, een katertje, al dood. Hij woog 88 gram en was helemaal gaaf. Zijn neusje en voetzooltjes waren al helemaal blauw en hij gaf geen enkel teken van leven. Ik heb nog geprobeerd te reanimeren maar helaas het mocht niet baten.


Het gestorven katertje, 88 gram

Terwijl ik nog bezig was met dit ventje werd het volgende kitten, om 12.06, al geboren. Dit kitten leefde wel. Het was een katertje van 82 gram en gilde als een speenvarken.


Katertje nummer 2, 82 gram

Gezien de korte tijd tussen deze twee katers, moet het doodgeboren katertje waarschijnlijk vastgezeten hebben in het geboortekanaal en daar gestikt zijn. Heel erg tries, maar helaas gebeuren zulke dingen soms. We zullen het kleintje later op de dag in de tuin begraven.
Inmiddels is mama Marenka naar een schone doos verhuisd in de kittenkooi. Ze heeft alweer gegeten en gedronken (en dat na vijf nageboorten) en is al op de bak geweest. De kleintjes zijn erg levendig en liggen druk te zuigen. Alle andere poezen zijn al wezen kijken tijdens of na de geboorte. Marenka vindt het allemaal prima en lijkt ontspannen te zijn.We zullen moeten afwachten of ze niet weer met de kittens gaat slepen. In elk geval doen deze vier kinders van haar het nu erg goed.


Mama Marenka's vier kindertjes.

Yasmin


Zaterdag 19 november 20.00

Nog steeds helemaal niets. Ze weet de spanning er wel in te houden!
Yasmin


Zaterdag 19 november 13.00

Helaas.... Nog helemaal niets. Ze ligt lekker te slapen.
Zucht...
Yasmin


Vrijdag 18 november 17.00

Marenka heeft nog steeds geen weeën en ligt heerlijk te slapen. Er is veel activiteit te zien in haar buik. Ik zie wel dat de kittens al lager liggen maar dat is dan ook alles. Ze is erg lief en wil erg graag knuffelen. Vervelend is dat ze steeds erg veel winden laat en voor zo'n klein dier brengt ze een geweldige stank voort. Gisteren deed ze dat ook al en heb ik mijn man vals beschuldigd! Nu kwam ik erachter dat het die kleine dikkerd was. Sorry Chris!!!!
We zijn hier allemaal snotverkouden en ook mijn hoofd heeft iets van een bakje wattenschijven. Ik ben erg moe en warm en zie er tegenop om weer een nacht om de 2 uur mijn bed uit te moeten. Ik denk dat ik maar beneden ga slapen bij Marenka. Eigenlijk hoop ik dat ze gewoon vanavond nog gaat bevallen.
Iulinka denkt intussen dat alle spulletjes die klaarstaan er voor haar liggen. Ze pikt regelmatig de doos in en kijkt me dan aan van: "Het is toch nog helemaal niet zover met mij? Wat wil je nu eigenlijk?" Ze gaat ook achter Marenka aan en probeert haar in haar nekvel te grijpen. Wat daar haar bedoeling mee is weet ik niet. Misschien een soort overwicht tonen. Ze heeft dat gedrag ook als Marenka krols is, maar weer niet bij Suffie. Het kan ook een reactie zijn op de geur die Marenka uitscheidt. Ik heb wel gehoord van dekkaters die de geur van een (bijna) bevallende kat onweerstaanbaar vinden en de poes dan proberen te dekken. Dat zou wel overeenkomen met het feit dat ze bij krolsheid hetzelfde doet. Toch nog maar weer een kopje koffie drinken en wachten.....en wachten..... en wachten....
Yasmin


Vrijdag 18 november, 's morgens

Het is nu één dag na de uitgerekende datum van Marenka en ik zit nog steeds te wachten. Ik denk niet dat het nog lang gaat duren, want ze heeft inmiddels ook melksporen aan de tepels. Dat kan een aanwijzing zijn dat de bevalling dichterbij komt. Ik hoop dat ze me niet nog veel langer laat wachten, want ik word er aardig zenuwachtig van. Nu zou ook een goede tijd zijn omdat het lekker rustig is in huis. Iedereen is op school of aan het werk, behalve ik. Dat is voor Marenka wel zo prettig. De andere poezen zijn erg geinteresseerd in haar. Er wordt druk aan de achterkant gesnuffeld en op plaatsen waar ze zojuist heeft gelegen (op schoot bijvoorbeeld). Ook dat kan er op wijzen dat ze elk moment kan gaan beginnen met bevallen. Ach ja, geduld is een schone zaak, maar ik ben er nog niet achter waar je het kan kopen.
Yasmin


Woensdag 16 november

Helaas is er nog niets nieuws te melden. Mijn dametje blijft gezellig bol. Toch heb ik wel het idee dat ze erg in zich zelf gekeerd is. Alsof ze luistert naar wat er binnenin haar dikke, bolle buik allemaal te keer gaat. Haar lichaamshouding wordt ook anders. Ze zit alsof ze moet plassen, alsof haar dikke buik te bol is aan de onderkant om hem op de grond te laten hangen.

Het gekke is dat wanneer ze zit, je haar dikte helemaal niet echt opmerkt, terwijl ze als ze loopt echt twee gigabobbels aan de zijkant heeft zitten. Ik denk zelf dat ze er vijf in haar buik heeft zitten. Vijf omdat ik zeker denk te weten dat er aan elke kant in elk geval twee zitten en omdat ze aan de ene kant gewoon dikker is dan aan de andere. Daar zouden er dus drie kunnen zitten en drie en twee is samen vijf nietwaar?
Dat opstaan vanacht was maar helemaal niets. Ik heb een hekel aan de wekker en was dus elke keer wakker voordat de wekker ging.Maar niet één keer, nee een heleboel keren. Ik was vanochtend dan ook niet echt gezellig. Pas na mijn eerste kop koffie ging het weer een beetje. Gelukkig was ik vanochtend niet alleen thuis en heb ik de zorg voor de kindjes even aan manlief kunnen overdragen. Dat was erg welkom, want ochtendhumeur x drie (eigenlijk twee) keer ochtenhumeur is bij ons meestal RUZIE!. Deze keer dus niet. Snel vanochtend de Sintboodschappen vast gedaan (vroeg he, zou er liever mee stoppen, maar ja, er gelooft er bij ons nog eentje heilig in Sint. Twee jaar zitten we er zeker nog wel aan vast.)Nu is alles binnen en kan ik lekker huismussen en opletten. Ik sta vaak vanaf een afstandje te kijken of ik al wat zie.
Omdat Marenka de vorige keer stilletjes en alleen is bevallen, weet ik niet goed waar ik bij haar op moet letten. Iulinka is een makkie, want die komt me wel halen. Hoef ik dus niet echt op te letten. Maar bij marenka is dat toch anders.Helaas in dit geval niet zo moeder, zo dochter. Zo ik ga weer eens kijken bij haar. Tot morgen!
Yasmin

Toch nog even een klein berichtje met foto's van een zeer hoogzwangere Marenka op 16 november.




Dinsdag 15 november

Het grote wachten begint nu. Gisteravond lag Marenka lekker op schoot, half op haar rug en kon ik haar lekker op haar buik aaien. Ik voelde de kleintjes onder mijn handen bewegen. Dat is een heel mooi en ontroerend gevoel. Het is ook fijn om te weten dat de kittens in de buik in elk geval erg levendig zijn. Er werd heel wat afgeschopt.
Van de week twijfelde ik er ineens aan of Iulinka wel echt zwanger was. Ze gedroeg zich in elk geval nogal op dezelfde manier als wanneer ze krols wordt. Later die avond lag ze ook op haar rug te kroelen en toen kon ik voelen en zien dat ze toch echt wat dikker was geworden.Dus nu kan ik toch met een gerust hart zeggen dat ze in verwachting is. Het lijkt wel of ze wat van slag is dat Marenka jonkies krijgt. Ze reageert wat anders dan ik gewend ben op haar. Gek genoeg is ook Danitchka, die nooit een conflict begint, ook anders aan het doen tegen Marenka. Zouden ze ruiken dat ze al snel gaat bevallen? Ik hoop het, dat scheelt korte nachten voor mij.
Want vannacht is de eerste nacht dat ik mijn wekker ga zetten en ongeveer om de 2,5 uur ga controleren hoe het met haar is.Dat betekend ook dat ik de komende dagen niet zo gezellig zal zijn thuis, want ik kan erg moeilijk mijn slaapje missen en ben vaak erg chagrijnig van een onderbroken nachtrust. Maar ach, je moet maar denken dat ik daar zelf niet zo'n last van heb, nietwaar? Ik ben heel erg benieuwd naar het resultaat. Zeker nu het aftellen begint.
Intussen is de molen al weer verder aan het draaien, want er worden druk plannen gemaakt voor de aanstaande dekking van Zatazja Zofia, oftewel Suffie. Ze is alweer krols en ik wil nu eigenlijk niet langer wachten. Nu worden dus de stambomen opgevraagd die ik nog niet heb en moet ik een keuze gaan maken over de dekkater. Best lastig. Bij haar volgende krolsheid wil ik haar dan laten dekken. Voor nu is het wel weer genoeg geschreven. Ik hoop hier snel te kunnen schrijven over het eindresultaat van Marenka's zwangerschap.
Yasmin


Zondag 13 november

Marenka begint nu echt last te krijgen van haar dikke buik. Het enige dat ze nog doet is slapen, af en toe een frisse neus halen en weer slapen. De kraamdoos is in gebruik genomen als slaapplek, wat ik als goed teken beschouw. Het duurt me altijd te lang die paar laatste dagen. Ik kan de kleintjes er wel uitkijken. Helaas lukt me dat niet. De foto's die ik pas heb genomen laten zien hoe breed ze is geworden en hoe goed ze eruit ziet. Haar vacht glanst en behalve die twee rare bobbels aan de zijkant van haar buik ziet ze er nog net zo slank uit als anders. Ze mocht van mij zelfs wel wat dikker. Maar aangezien er voer staat zoveel als ze wil, neem ik aan dat ze genoeg binnenkrijgt. Met de groenten en vitaminevlokken moet het met die kant ook goed zitten. Voor de lekker krijgt ze er nog af en toe kattenmelk bij. Nieuwe baasjes mogen bij mij altijd hun eigen namen uitzoeken. Zolang als het Russische namen of russisch klinkende namen zijn. Aan de ene kant vind ik dat wel jammer, want namen geven vind ik zelf ook leuk. Aan de andere kant is of wordt, het hun kat en dan is het wel erg leuk als die een stamboeknaam heeft die je zelf hebt uitgezocht. Hoewel ik er ook bij heb gehad die hun kat dan toch gewoon een heel andere naam geven. Doe ik zelf ook. Marenka is altijd Marrie, Iulinka is Jules, Danitchka is Nietschje en Zatazja Zofia heeft de oneerbiedige naam Suffie. Niet dat ze suf is hoor, maar onze jongste noemt alle Sophies, suffie. Dus vandaar. Morgen is het weer vroeg dag, dus voor vandaag vind ik het wel genoeg geweest. Na al het gedonder met de website, als je goed oplet zie je dat de site een ander webadres heeft, ben ik blij dat (bijna) alles weer werkt. Alleen de stambomen van Danitchka en Zatazja moeten deels overnieuw gemaakt worden. Op de een of andere manier linken de foto's niet meer door. Gelukkig is dat alleen een kwestie van linken aanpassen, maar goed, is toch weer een uurtje werk denk ik. De groetjes voor nu.
Yasmin


Donderdag 10 november

Nog precies een week en dan is Marenka uitgerekend. Inmiddels heb ik er voor gezorgd dat ik na Maandag vrij ben. Ik ben dus de meeste tijd thuis en kan haar goed in de gaten houden. Vanaf dinsdagavond sluit ik haar in de nacht op in de kittenkooi. Ik zal dan ook elke nacht de wekker zetten en om de twee a drie uur gaan kijken of er al wat aan de hand is. Ook als ik weg ga overdag, zal Marenka in de kooi opgesloten worden. Ze houdt namelijk van rare bevallingsplaatsen zoals radiatormandjes. Deze keer wil ik dat ze bevalt in de doos die ik voor haar klaargezet heb. Ik hoop dat de nestgeur daarvan haar ook zal afhouden van het gesleep met haar kroost dat ze de vorige keer gedaan heeft. We zullen zien.
Intussen is ze erg dik geworden, steunt en kreunt als een echte hoogzwangere en zit wijdbeens. Op schoot liggen is een hele onderneming waarbij eerst de buik voorzichtig wordt neegelegd, waarna de rest vanzelf volgt. Grappig om te zien, maar ik weet nog wel precies hoe dat voelt...
Iulinka intussen gedraagt zich nu alsof zij ook binnen een week gaat bevallen. Ze wil aandacht, aandacht en nog eens aandacht. Zoekt naar nestjes en wil de hele tijd in mijn nek, op schoot of onder de dekens zitten. Eten wordt nouwkeurig geinspecteerd en geweigerd als het niet aan de hoge eisen van madam voldoet. Biefstuk wordt afgekeurd, evenals elk blikje waar geen gourmet op staat) Ach ja, da's pech, want ook voor de poezen is het af en toe eten wat de pot schaft. Lust je de extra's niet, dan eet je maar brokjes.
Nog één weekje....
Yasmin


Zondag 6 november

Op dit moment kan ik niets nieuws op de website zetten omdat de provider besloten heeft, zonder dit even te melden, alle verkeer wegens werkzaamheden voor 10 dagen stil te leggen. Dus jullie zullen dit een stuk later lezen.
Marenka doet het intussen erg goed. Ze slaapt en ;igt wel veel, maar af en toe houdt ze even haar ren uurtje en er wordt, ondanks de dikke buik, nog flink in het rond gesprongen. Buiten in ons kattenhok zitten is ineens ook favoriet en zolang als het niet hard regent is ze daar dan ook te vinden.
Nu over de eerste hulp bij bevallingen kit. Er zijn een aantal standaard dingen die daar in horen te zitten. Die zal ik nu eerst eens opnoemen:
Een desinfecterend middel: niet elk middel is geschikt voor de kat. Ik gebruik zelf alcohol als desinfecterend middel. Om mijn handen te desinfecteren geburik ik de alcohol niet, maar heb ik zo'n pompje (lijkt op handzeep) van het Kruidvat met vleoibare desinfectant.
Een stompe schaar: Deze moet gesteriliseerd of zeer goed gedesinfecteerd zijn. De schaar gebruik je wanneer de moeder de navelstreng niet zelf afbijt, of een veel te lang stuk er aan laat. Dit kan gebeuren wanneer de moeder het te druk heeft met het volgende kitten, of omdat ze niet ervaren genoeg is. Sommige moeders laten het zelfs standaard aan de baas over om de navelstreng te verzorgen. Het is wel zaak om goed te controleren of de navelstren na het afknippen niet bloed. De uiteinden moeten goed tegen elkaar aangeknepen worden zodat de bleodvaatjes afgeknepen worden en niet kunnen lekken. Lekt het wel, dan zou een kitten op die manier dood kunnen bloeden. Gelukkig doen mijn moeders het tot nog toe helemaal zelf. Maar evengoed moet je er op voorbereid zijn. Vergeet dan ook niet het uiteinde van de navelstreng te desinfecteren en doe het afknippen heel voorzichtig, zodat je het kitten geen verwondingen bezorgt.
Oude handoeken of doeken: Er staat in de boeken wel dat je watten moet gebruiken. Zelf doe ik dat niet, want de watten kunnen pluizen en daar hou ik niet zo van. Gedurende het hele jaar verzamel ik daarom mijn oude handoeken en theedoeken en bewaar die tot er een kat moet bevallen. Van te voren was ik de doeken op een hoge temperatuur en droog ze vervolgens in de droger. Dit zorgt ervoor dat de handoeken goed schoon zijn. De doeken zijn overal voor te gebruiken. Als onderlegger in de kraamdoos, als doek om te helpen kittens droog te wrijven of, heel belangrijk, om de neuzen en bekjes van de kittens te ontdoen van slijm en vleizen, wanneer de moeder dat zelf niet doet, of door de komst van een kitten er geen tijd voor heeft. Ruwere handoeken zijn heel geschikt om kittens met startproblemen zachtjes mee droog en warm te wrijven en ze bij de ademhaling te stimuleren.
Een kruik of warmtematje: Soms is de moeder erg druk met het geboren laten worden van de rest van de kittens. De al geboren kittens moeten in de tussentijd wel warm gehouden worden. Daar zijn verschillende methodes voor. Als je vaker een nestje hebt of als je dat van plan bent, loont het om een warmtematje aan te schaffen. Deze matjes worden ook door dierenartsen gebruikt. Het zijn een soort electrische dekens, maar met een laag kunstof er omheen. Deze matjes hebben een aantal eigenschappen die ze heel geschikt maken om de kittens warm te houden. De matjes zelf worden niet heet. Alleen waar een kitten ligt wordt het matje warm. Doordat er een laag kunstof omheen zit, zijn de matjes goed schoon te houden. Ze zijn alleen niet goedkoop. Een goed alternatief is een warmwaterzak of kruik. Daarbij moet je wel zorgen dat de kruik goed ingewikkeld is met doeken of met een dikke kruikenzak. Anders kunnen de kittens zig er aan branden. Ook moet de sluiting absoluut waterdicht zijn.Een lekkende kruik kan de kittens verbranden of juist als ze nat worden, de kittens te veel laten afkoelen. Voordeel van een kruik is dat ze goedkoop zijn in aanschaf. Nadeel is dat de warmte niet constant is en de kruik steeds ververst moet worden tussendoor. Voordeel van het warmtematje is dat het ook bij zieke of herstellende katten een goede warmtebron is. Zorg altijd dat de kittens en de moederpoes de keus hebben tegen of op de warmtebron te gaan liggen, of juist niet. Zo voorkom je oververhitting.
Een flesje, spenen en kittenmelk:
Sinds vorig jaar heb ik deze zaken ook in mijn eerste hulp kit zitten. Het is namelijk erg moeilijk om, als je poes in de nacht of in een weekend bevalt, aan deze zaken te komen. Het is dus fijn om ze bij de hand te hebben, mocht het nodig zijn om de kittens, om wat voor reden dan ook, bij te voeden. Er zijn hele kleine blikjes KMR te koop, wel erg duur, die ongeopend vrij lang houdbaar zijn.
Er zijn fokkers die behalve deze basiszaken ook nog andere spullen in hun eerste hulp kit hebben. Bijvoorbeeld een slijmzuigertje om eventueel slijm uit de keeltjes van de kittens te zuigen. Van dit soort hulpmiddelen moet je alleen gebruik maken als je de werking ervan goed kent en de handeling goed uit kan voeren. Anders kun je meer kwaad dan goed doen.
Ook zijn er mensen die een aantal homeopatische middelen bij de hand houden of zelfs al voor de geboorte geven. Bijvoorbeeld middelen om de melkafgifte te stimuleren, middelen om de poes te ondersteunen bij de geboorte en om daarna de baarmoeder weer snel in conditie te brengen. Ook van deze dingen geldt, begin er alleen aan als je voldoende kennis hebt om ze toe te passen op het juiste moment. Homeopatisch of niet, het blijven geneesmiddelen. Wil je wel dit soort zaken gebruiken of bij de hand hebben bij een bevalling, overleg dan van te voren met je dierenarts of een dierenhomeopaat. Zij kunnen je advies geven en je de werking en toepassing ervan uitleggen. Vooralsnog vind ik zelf dat je, wanneer een moederpoes de klus gewoon zelf kan klaren, de natuur zoveel mogelijk z'n gang moet laten gaan. Grijp alleen in wanneer dat echt nodig is.
Tot nu toe heb ik het twee keer meegemaakt dat de dierenarts moest ingrijpen. Bij de eerste keer bleef er een kitten in het geboortekanaal steken. De dierenarts heeft het kitten er wel uitgekregen, maar met als gevolg dat het kitten dood was. Deze dierenarts heeft daarbij steken laten vallen en verkeerd gehandeld. Inmiddels heb ik een andere dierenartsenpraktijk, waar ik heel erg tevreden over ben. Vorig jaar had weer een direnarts nodig om dezelfde reden. Het kitten kon niet uit het geboortekanaal. Ik had die avond (nacht eigenlijk) een vervanger van mijn gewone dierenarts. Deze mevrouw heeft op een heel goede manier ingegrepen. Er is een keizersnee gedaan. De poes, Danitchka, bleek te nouw te zijn om het kitten ter wereld te brengen. Zelfs zo nouw dat ze nooit op de gewone manier zou kunnen bevallen. Haar beide kittens zijn gered en hebben de eerste dagen bijvoeding gehad omdat moeder nog van de operatie en de meteen uitgevoerde sterilisatie, bij moest komen. Daarbij had zij van een stukje losgelaten placenta een ontsteking opgelopen. Haar melk kwam dardoor laat op gang. De kittens hadden door de operatie een aardige klap opgelopen. Voor het leven van de kater heb ik die nacht echt gevreesd. Gelukkig hebben ze het beiden overleeft en zijn nu groot en sterk. Zatazja Zofia is nog bij ons, en Ljutomir Hilgvars is een zeer grote kater die in Rusland zijn genen mag verspreiden. Eind goed, al goed dus. Het een en ander hangt natuurlijk wel af van het op tijd ingrijpen door fokker of eigenaar. Om dat te kunnen doen moet je het gedrag van je poes goed kennen, zodat je kunt zien of ze in moeilijkheden verkeerd. Gelukkig lopen de meeste bevallingen goed af en doen de meeste moeders het werk zelf of met een heel klein beetje hulp. Iulinka wil wel altijd dat ik erbij ben, maar doet het werk zelf. Marenka heeft mij in het geheel niet nodig en klaart het klusje zelf. Toch wil ik er bij zijn als ze gaat bevallen. Hoe ik dat volgende week ga regelen, horen jullie nog.
Yasmin


Woensdag 2 november

Nog 15 dagen te gaan tot de uitgerekende datum! Vorige week riep ik steeds tegen iedereen; nog twee weken! Maar blijkbaar ben ik een beetje in de war, want ze is pas de 17e uitgerekend. Dus nog wat langer wachten. Mijn meisje heeft een hele dikke, bolle buik en is erg in zichzelf gekeerd. Als je haar ziet is het net of ze naar een stemmetje van binnen luistert. Mooi om te zien. Verder slaapt ze erg veel en ligt dan het liefst in de kittenkooi of op schoot. Buikaaien is het lekkerst en dan is goed te zien dat haar tepels nog steeds groter worden en het haar eromheen nog verder aan het wegtrekken is.
Ze eet op dit moment ook duidelijk meer dan anders. Niet zo als haar moeder, Iulinka, want die vreet als ze zwanger is.Maar overduidelijk meer. HGoewel ze normaal blik niet echt lekker vindt, eet ze er nu toch goed van. Als ik blik geef, let ik er wel altijd op dat het eiwitgehalte goed is. Het liefst gaf ik haar vis of vlees erbij, maar dat blieft ze niet. Dan houdt het op nietwaar? Wel geef ik over het blikvoer extra vitaminen en is het soort brokjes ook aangepast aan de situatie.
Iulinka drijft iedereen op het moment tot waanzin. Ze staat de hele dag te zeuren om op de slaapkamers te mogen, te zeuren om eten of te zeuren om geaaid te worden. Een krant? Die is om op te gaan liggen. Het liefst onder de lamp, want dat is lekker warm. Zet je me eraf? Geeft niet hoor, kom ik wel terug. Moet je 's nachts gaan plassen dan moet je eerst de slaapkamerdeur op een kiertje zetten, voet ertussen, poes wegduwen zodat ze niet snel onder het bed glipt. Door de deur glippen en snel dichtdoen. De terugweg is zo'n beetje hetzelfde liedje. Kinderen naar bed brengen? Hoi, wel drie slaapkamers om binnen te glippen. Waarom dan niet op de slaapkamer laten als ze dat zo graag wil? Daar zijn eigenlijk twee redenen voor. De eerste is dat ik allergisch ben voor katten. Ook voor de russen. Om niet te veel last te krijgen van mijn astma is mij bevolen om geen katten op de slaapkamer te laten. Ik moet zeggen dat het sindsdien ook wel minder is. Ook onze jongste is, volgens de testen, allergisch voor katten. Nu moet ik zeggen dat hij alle dieren die hij tegenkomt aait en knuffelt en geen last heeft. Hoe dat komt? Ik denk door een combinatie van factoren, maar die horen hier niet thuis. Het is gelukkig zo en dus kunnen de katten in huis blijven.
De tweede reden is dat Iulinka tijdens de krolsheid plast. Vlak ervoor en tijdens de krolsheid piest ze op alles wat ze maar te pakken kan krijgen. Erg handig als krolsheidsindicatie, maar persoonlijk wacht ik liever op de eerste kreet. De deuren moeten boven dus dicht, en als ze van de pil af is, gaat alles wat los ligt, kussens, kleedjes, mandjes, achter slot en grendel. Om de gevolgen van de pil goed uit te laten werken, laten we haar altijd eerst een keer krols worden en wordt ze pas bij de krolsheid daarna gedekt. Op die manier kunnen we er vrij zeker van zijn dat de hormonen voor het meerendeel uit haar lijf verdwenen zijn. Het liefst zou ik de pil niet geven, maar een piesende kat gaat ook op je zenuwen werken na een tijdje. En niet alleen op de mijne.
Waarom ben ik niet zo voor de pil? Omdat uit onderzoek blijkt dat de pil ene verhoogd risico op melkklierkanker kan geven. Een van onze oude poezen, Sidaida, kreeg de pil. Om dezelfde reden als Iulinka. Zij is uiteindelijk, wel op 17 jarige leeftijd, gestorven aan de gevolgen van die kanker. Ook Amasja heeft kanker gekregen na het gebruik van de pil. Kan best zijn dat ze het anders ook hadden gekregen, maar de link ligt er met de hormonen. Helaas ontkom je er soms niet aan en moet je wel. Bijvoorbeeld als je een dekkater in huis hebt lopen. Geef je de poezen dan niet de pil, dan heb je waarschijnlijk 2 tot 3 nestjes per jaar. Dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Inmiddels staat de eerste hulp bij bevallingen doos ook weer in de kamer. Beetje vroeg, maar liever te vroeg dan te laat. Later zal ik nog eens uitgebreid beschrijven wat daar zoal inzit. Voor nu vind ik het wel weer even genoeg.
Yasmin


Donderdag 27 oktober

Marenka doet het erg goed en is duidelijk zwanger. Als ze zit, zit ze wijdbeens en zodra ik zit wil ze op schoot. Daar gaat ze nu al zo liggen dat haar buik ontzien wordt. De kooi is echt haar plekje geworden, waar ze het grootste gedeelte van de dag ligt te slapen. Nu al zo zwaar en ze moet nog twee weken! Ze eet erg veel, en staat vooraan als het nu dagelijkse extra blikvoer wordt uitgedeeld. Verder eet ze ook aardig veel brokjes erbij. Haar buik is duidelijk bol aan twee kanten en de kittens zijn goed te voelen. Ik ben erg benieuwd hoeveel ze er daarbinnen verstopt heeft. Ik durf niet goed zo te voelen dat je de kittens afzonderlijk kan voelen. Dat vind ik eng. ik ben altijd bang om een kittentje te beschadigen. Dat soort dingen laat ik liever aan de dierenarts over. Ik zal me dus moeten beheersen tot ze gaat bevallen. Over een tijdje komt het punt waarop je de kittens in de buik kunt zien bewegen. Dan zie je kleine of grote golfjes over de buik heengaan. Als je net aan het aaien bent of je legt je hand heel licht op de buik, dan kan je ze tegen je hand aan voelen bewegen. Dat vind ik altijd ene heel mooi gevoel. Haar tepels zijn nu ook een stuk groter geworden. Ze zijn bijna een centimeter in lengte en een stuk dikker dan normaal. En zo hoort het ook. Dan kunnen de kittens straks makkelijk zuigen.
Iulinka is ook erg knuffelig. Ze sluipt elke ochtend de slaapkamer binnen zodra iemand de deur open doet en kruipt dan lekker onder het dekbed tegen me aan. Normaal doet ze dat niet en weet ze heel goed dat ze niet op de slaapkamers mag komen. Maar nu is ze zwanger en dan ben je heel speciaal en mag je speciale dingen en wil je ook speciale dingen. Anders taalt ze er namelijk niet naar om bij ons te komen liggen.
Kleine Suffie (Zatazja Zofia) is weer krols en haar opdringeringe gedrag irriteerd de aanstaande moeders vreselijk Er wordt dan ook af en toe flink geblazen en gegromd naar de kleine meid. Niet dat ze zich daar wat van aan trekt hoor. Ze zeurt en piept lekker door. Jullie zwanger, Ik krols lijkt ze wel te denken. En dat is dus wat je je in huis haalt met een Rusje. Een kat met een willetje en een karaktertje, maar zo vreselijk lief. De meeste Russeneigenaren zeggen niet voor niets: Eens een Rus, altijd een Rus.
Yasmin


Zaterdag 22 oktober

Vandaag heb ik de kittenkooi in de kamer gezet. Dat lijkt misschien een beetje vlug, maar daar heb ik mijn redenen voor. Bij Marenka's vorige nestje was ze de hele tijd aan het slepen met haar kroost. Ze heeft ze zelfs de trap op gedragen een van de slaapkamers in en onder het dekbed gelegd. Dat was natuurlijk wel lekker warm, maar ik werd daar niet echt blij van. Mijn theorie is dus dat ze dat misschien wel laat als ze ruim de tijd krijgt om aan de kooi te wennen en dat voor haar een veilige rustige plek is. Dus staat hij er, 4 weken voor de bevalling, al. De kinderen hebben instructies gekregen zodat ook zij meewerken aan het plan. Zij mogen de poezen die in de kooi liggen niet storen. Dus niet aaien en gewoon daar lekker met rust laten. De kooi moet een rustpunt voor de poezen worden. Ik weet natuurlijk niet of het werkt, maar in theorie klinkt het goed, toch?

De poezen waren in elk geval wel gecharmeerd van het gevaarte. dikke Danitchka lag er meteen bovenop, Kleine Suffie (Zatazja Zofia) had het geheel al drie keer van top tot teen besnuffeld en Iulinka bekeek het allemaal vanaf een afstandje. Dame Marenka, voor wie we al deze poespas uithaalden, vond het in elk geval geweldig. De werpdoos, met een lekker, tijdelijk, zacht dekentje erin, werd meteen in gebruik genomen. Tegen de tijd dat ze echt moet gaan bevallen, gaan er de opgespaarde oude handdoeken in. Na de bevalling worden die vervangen en weggegooid. Maar ze zijn fantastisch als absorberend materiaal tijdens de bevalling en ze geven genoeg grip voor de moederpoes om er steun aan te hebben tijdens het persen. Om dezelfde reden gaan ze er daarna uit, omdat de kleine kittens erin vast blijven haken met hun pieperige nageltjes. Dan worden de wat betere doeken gebruikt. Nog steeds wel enigzins ruw, zodat ook de babies genoeg grip hebben om vooruit te komen. Mama Marenka is in elk geval nu dik tevreden en ligt al lekker op haar plekje te slapen.

Aanstaande moeder Iulinka heeft inmiddels door dat ze naar de kater geweest is en eist haar gebruikelijke blikvoer op. Ze weet dat ze dat alleen krijgt tijdens en na de zwangerschap als extra voedings en vochtbron. Normaal moet ze het doen met brokjes, maar nu is het speciaal. Ze weet dat en zodra ze thuis komt staat ze op het aanrecht te miauwen om blik. Nu is het aanrecht bij ons een van de weinige plekken waar katjesspul niet welkom is. En dus begint het hele spelletje van Iulinka op de keuken, van de keuken, weer op de keuken, weer van de keuken enz. Dit houden we gewoon vol totdat de kittens weg zijn. Ze weet het wel, maar trekt zich er lekker niets van aan. Irritanter is dat ze denkt dat zodra ik die richting opga, er eten komt. En daar heeft ze, helaas voor haar, pech mee. Twee keer per dag een zakje juniorwhiskas is meer dan genoeg. De babies moeten groeien, maar Iulinka hoeft geen dikke theemuts te worden. Dus heeft ze daarna nog trek, kan ze aan de brokjes. Iulinka's bevallingsdatum zal zo rond de 18 december liggen. De planning is in zoverre goed dat beide dames in of rond het weekend zullen bevallen. Dat is voor mij wel handig. Er zijn hier tenslotte ook nog drie kinderen in huis en die hebben ook zo hun eisen en behoeften. En ze willen er natuurlijk erg graag bij zijn als het kleine grut geboren wordt. Ondanks de meerdere keren die ze nu al meegemaakt hebben, verveelt het nooit.
Yasmin


Maandag 17 oktober

Yes! Eindelijk is Iulinka ook krols geworden en heb ik haar zaterdag naar Lyasjko in België kunnen brengen. Dit is de derde keer dat zij van hem een nestje zal krijgen. Het is altijd best weer een end rijden maar het is het waard. Het is altijd fijn om Lappie, zoals wij Lyasjko altijd noemden, weer te zien. het is en blijft een schat van een kater. Hij slaapt altijd bij z'n baasjes op bed en tegenwoordig zelfs tussen de poten van de kleien King Charles Spaniel Charlie. Laps heeft nog nooit gesproeid, niet bij ons en ook niet in zijn huidige thuis. Dat heeft voor hem en voor zijn eigenaars vele voordelen die ik denk niet hoef uit te leggen. Hij heeft altijd een huiselijk leven, zij hebben geen katerpies om op te ruimen en iedereen is tevreden. Als Laps een poezendame op bezoek heeft, wil hij wel eens een spuiter geven, maar dan zit hij in de badkamer en geeft het niet. En zelfs dan is het meer uitzondering dan regel.Dat lieve karakter geeft hij ook door aan zijn kindertjes, hoewel Mammie Iulinka ook een lieverd is. Iulinka is echter een karaktertje dat er staat, terwijl Laps een goedzak is.
Toen ik later op de avond belde hoe het ermee was, bleek dat ik nog niet koud de deur uit was of de eerste dekking had al plaatsgevonden. Nu vermaken de twee katten zich al twee dagen rpima met elkaar en ik ben dan ook niet bang voor het resultaat. Woensdag ga ik haar waarschijnlijk halen en dan is het weer wachten. Dus van nu af aan is dit het dagboek van Marenka en Iulinka.

Over Marenka gesproken, die begint aardig wat meer te eten nu. De zwangerschap wordt ook al duidelijker te zien, maar ik vermoed dat ze niet zoveel kittens zal hebben als haar Mamma meestal heeft. Ik schat niet meer dan 4. Maar dat is prima voor haar, een heel net aantal. Nog een paar weken wachten en dan is het zover.
Ander leuk nieuws was er trouwens zaterdag in de vorm van een nieuw achternichtje. We zaten er al een tijdje op te wachten en nu is ze er dan eindelijk. Ze luistert naar de prachtige namen: Noemi Luna Elfrida. Vooral mijn dochter Irenka is er erg blij mee. Zij verheugt zich er al op dat ze oud genoeg is om te baby-sitten voor haar nichtje, de moeder van Noemi. Zij was namelijk vroeger ook haar oppas. Het regent hier wel babies in de buurt lijkt het!
Tot gauw,
Yasmin


Vrijdag 14 oktober


Marenka is inmiddels een maand zwanger en begint du dan ook echt te tonen. Haar eetlust is verbeterd en je begint te zien dat haar flanken al wat dikker worden. Ze buikt echt wat uit. Ik zal proberen van de week een recente foto op de site te zetten zodat het voor iedereen te zien is. Ze wordt nu dan ook bijgevoerd met blikvoer. Een beetje extra is wel gewenst met dat nieuwe leven in haar buik dat ook mee-eet. De kinderen hebben inmiddels een strikt verbod opgelegd gekregen om de katten op te tillen. Ik heb ze maar verboden om alle katten op te tillen omdat de kleinste zich nog wel eens vergist in wie het is. Op dit moment zijn de babies in Marenka's buik namelijk erg kwetsbaar en verkeerd optillen zou vervelende gevolgen kunnen hebben.Dus niet optillen, kan er ook op die manier niets fout gaan.
Marenka is nog steeds erg knuffelig en vooral buikaaien staat hoog op haar prioriteiten lijstje. Zodra ik haar aanhaal gaan alle vier de pootjes omhoog en moet er gekroeld worden over de buik. Dit is iets wat haar moeder Iulinka ook altijd erg fijn vind als ze zwanger is. Ik neem altijd extra de tijd om de zwangere poezen aan te halen. Onder andere omdat ik straks misschien moet meehelpen met de geboorte en dan is het handig als ze al de hele zwangerschap gewend is om overal door mij aangeraakt te worden. Normaal gebeurt dat ook wel, maar als het hier erg druk is wat minder. Nu is het ook druk, maar maak ik tijd. Gelukkig hebben geen van de poezen hier problemen met de dierenarts, dus mocht ik die nodig hebben is er wat minder stress voor de kat bij. Dat ik daarna een valiumpje nodig heb en van schrik in een asthma aanval duik is niet het probleem van de kat natuurlijk. Ik heb gelukkig geen reden om aan te nemen dat deze bevalling niet net zo gemakkelijk en soepel zal verlopen als haar vorige. Ook wat dat betreft lijkt ze op haar moeder. Die doet dat ook in een poep en een zucht en zonder enige echt merkbare inspanning. Dit is ook iets wat naar men zegt een eigenschap is van de Russen. Ze zijn goede moeders en bevallen vaak gemakkelijk. Er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen op die regel, zoals mijn Danitchka heeft laten zien. Die was lichamelijk niet gebouwd op een bevalling en kreeg een keizersnede. in haar geval was de oorzaak een blijvende, namelijk een te nauw bekken. Daarom heb ik toen ook besloten om niet nog een zwangerschap te wagen met haar. Het blijft toch elke keer een operatie en ik had gelukkig een dochtertje van haar. Volgende week weer een berichtje en in de tussentijd waarschijnlijk een mooie foto van de dame.
Yasmin


Vrijdag 7 oktober 2005

Hoera! We krijgen kittens. Ik weet nu zeker dat Marenka zwanger is. Haar hele gedrag is anders. Ze is erg aanhankelijk, meer dan normaal, naar ons toe. Helaas wil ze de andere poezen nu even wat minder graag zien. Er wordt nogal wat afgesist en geblazen op het moment. Gelukkig hebben de de ruimte en kunnen ze elkaar ontlopen als ze dat willen. Volgens het boek "The Russian Blue Cat" van Ingeborg Urcia schijnt dit normaal te zijn. Ik vind het in elk geval op dit moment geen probleem. De rest van de katten haalt bakzijl en gaat wel even ergens anders chillen.
Behalve aan haar gedrag kun je de zwangerschap nu ook heel goed zien aan haar tepeltjes. Precies volgens het boekje wijkt het haar rondom de tepel en is de tepel rozerood gekleurd en groter. Dat kale is voor als de kittens geboren zijn. Als de ruimte rondom de tepel minder behaard is, is het voor hen makkelijker om te drinken. Minder haar in de bekkies en betere bereikbaarheid van de melk. Ik zie ook al duidelijk dat de tepel groter is en dat de tepelhof eromheen al wat aan het opzetten is. De melkfabriek wordt duidelijk alvast opgestart en klaargemaakt voor de toekomstige afnemers.
Volgens het schema van Ingeborg Urcia's boek zou met als dekkingsdatum 16 september de bevalling op of rond 18 november moeten plaatsvinden. Hoi Hoi, want dan is het weekend en ben ik dus alle uren gewoon thuis. Natuurlijk is dit net als bij mensen een gemiddelde datum. het kan zijn dat de kittens pas de 20e geboren worden of juist een dagje eerder. Omdat de kat niet zo lang draagt kan de datum ook niet te ver naar voren of naar achteren verschoven worden. Te kort kan een probleem opleveren met het volgroeid zijn van de babies. Echt te vroeg geboren kittens hebben zeer weinig overlevingskansen. Te laat kan een probleem zijn voor de grootte van de kittens en dan kan het zijn dat de poes een keizersnee moet hebben. Vorige keer is Marenka een dag na de datum bevallen. Hier hou ik dus extra rekening mee, maar er zijn ook andere signalen waar je op kan en moet letten wanneer de geboortedatum dichterbij komt. Daarover een volgende keer meer. Nu gaan we haar de komende tijd goed verzorgen en vooral erg goed voeden.
Yasmin


Woensdag 21 september 2005

Sinds zondagochtend is Marenka weer thuis. Na drie nachten en twee volle dagen had de kater het een beetje gehad met z'n taak en ook Marenka begon langzamerhand haar belangstelling te verliezen. Dus zijn we haar weer op gaan halen.
Thuisgekomen vond Marenka dat het weer tijd was geworden voor een hapje. Op naar de brokjesbak. De ander poezen hier (3 stuks) snuffelden eens lekker aan haar. Ze rook natuurlijk erg interessant voor de overige dames naar heerlijke katerlucht. Zelf vond ze het allemaal niet zo interessant en ze vertrok al snel naar de kattenkrabpaal om een welverdiend dutje te doen. Inmiddels heb ik natuurlijk al bekeken via de geboortetabel wanneer Marenka ongeveer moet bevallen. De precieze datum zou 19 november moeten zijn. Haar vorige bevalling was twee dagen na de uitgerekende datum dus ik moet daar eventueel ook rekening mee houden. De 19e is wel een ideale datum voor mij. Lekker in het weekend en dus hoef ik nergens heen. Geen kinderen ophalen, geen werk, geen school en dus uitgebreide tijd voor de kat. Nu moet ik zeggen dat ik wel altijd vrij neem rond de geplande datum. Ik wil er gewoon graag bij zijn. voor mezelf, maar ook voor de kat. Stel dat er iets misgaat, dan ben ik er in elk geval bij om in te grijpen of de dierenarts te belln. Dat dat geen overbodige luxe is heb ik vorig jaar bij het nest van Danitchka gemerkt. Was ik toen niet zo snel naar de dierenarts gegaan, dan hadden beide kittens niet meer geleefd. gek genoeg had ik er een voorgevoel van en ben daarom eerder naar de dierenarts gegaan dan ik anders had gedaan. Gelukkig maar, hoera voor de intuitie.
Marenka's vorige bevalling heb ik gemist. Stiekem terwijl we zaten te ontbijten heeft ze keurig allevier de kittens ter wereld gebracht. Zonder hulp, netjes alle nageboorten opgegeten en de navelstrengetjes doorgebeten. Ze had me dus niet nodig. Dit jaar zal ik haar dus extra in de gaten moeten houden. Ik vind het erg belangrijk om erbij te zijn. Om te zien hoe de kittens worden geboren, om ze na te kunnen kijken enz. Ook belangrijk om bij eventuele afwijkingen uit te kunnen sluiten dat dit door een geboortetrauma komt. Nou hoop ik dat niet mee te maken, maar zeg nooit nooit.
Vooralsnog zal ik haar de komende weken goed in de gaten houden. Of haar gedrag en eetlust veranderd (teken van zwangerschap) en of haar tepeltjes van kleur veranderen. Na ongeveer drie weken zouden haar tepeltjes donkerder roze moeten worden. Ook gaat het haar rondom de tepels wijken, zodat haar kittens later de tepel makkelijker kunnen vinden. Ik heb natuurlijk wel even gekeken welke kleur de tepels nu hebben, zodat ik verschil kan zien. Dus nu moet ik drie lange weken gaan wachten......
Yasmin


Donderdag 15 september 2005

Vanmiddag heb ik marenka weggebracht. Onderweg heeft ze, zoals altijd, de bak lekker ondergepoept. Samen met de lucht van alle gierende boeren was het dus een lekkere stinkboel in de auto. Gelukkig hoefden we niet al te ver te rijden. Toen we aankwamen was alles klaar voor de ontvangst van mijn lieve meidje. De mand hebben we in de kamer gezet, de deur van de mand open en Marenka stapte eruit alsof ze thuis was. Snuffelde even, ontdekte het eten en begon te eten, de vreetzak. Ze dacht zeker dat dat wat ze onderweg was kwijtgeraakt weer even aangevuld moest worden. Toen bleek dat ze geheel op haar gemak was, werd haar vrijer erbij gehaald. Hij was meteen enthousiast en liep op Marenka toe, al roepende. Ze was op dat moment nog steeds lekker aan het eten. Toen ze hemin de gaten kreeg, draade ze zich om en gaf hem een mep. Na even vastgesteld te hebben dat hij afdroop, begon ze weer te eten. Manlief was een beetje verbouwereerd, maar gaf de moed niet op. Al liefdeskreetjes slakend zocht hij haar weer op, maar mevrouw zat te eten en wenste niet gestoord te worden. Pas toen ze genoeg gehad had, wilde ze wel even kijken naar wat voor vlees ze in de kuip had. En dus werd er geneusd. Even snuffelen en toen, een dikke blaas en ze keerde hem weer de rug toe en begon de omgeving te verkennen. Aangezien ze zich prima op haar gemak voelde, hebben we het spul alleen gelaten en zijn na de andere katten des huizes bewonderd te hebben weer naar huis gegaan. En nu net, om 20.20 uur kwam het telefoontje dat Marenka inmiddels in elk geval 4 keer gedekt was. Hoera! Nu nog een paar dagen zo door gaan en we hebben goede hoop op kittens! Vanavond ga ik het nestboek opzoeken en eens kijken hoeveel dagen haar vorige dracht was. Dan kan ik een beetje bepalen wanneer we de kittens kunnen verwachten.
Yasmin


Woensdag 14 september 2005

Vandaag is een dag met allemaal leuke berichten, een achterneefje erbij, de buurvrouw heeft een kleinzoon erbij en... Marenka is krols.Eindelijk. Ik heb net met de eigenaresse van de kater gebeld en morgen mag ze komen.
Hoe gaat dat dan: In dit geval heeft deze kater zijn eigen prachtige kamer om zich met de meisjes te vermaken. Die kamer wordt op dit moment klaargemaakt om het liefdespaar te ontvangen. Dat wil dus ook zeggen dat alles wat ondergepiest kan worden door de kater weggehaald zal worden, want een kater in gezelschap van een krolse poes zal zeer waarschijnlijk gaan sproeien. Als Marenka daar aankomt worden natuurlijk eerst de testen gecontroleerd zodat de katereigenaresse (bijna) zeker weet dat haar kater niet ziek gemaakt kan worden door mijn poes. De katten worden rustig bij elkaar gezet zodat ze kunnen wennen. De reiskooi blijft staan, zodat Marenka een eigen plekje heeft waar ze zich veilig voelt en even de kat uit de boom kan kijken. Vorige keer had ze dat niet nodig en was ze binnen 20 minuten gedekt. Maar dit is een andere kater en je weet nooit hoe ze zal reageren, dus vandaar de kooi. Ik neem van mijn eigen vereniging een dekkaterbewijs mee waarop de naam, stamboomnummer, kleur, geboortedatum enz van Marenka staat. De eigenaresse van de kater vult dezelfde gegevens voor de kater in, noteert de datum van dekking en ondertekent het geheel. Omdat deze kater geen stamboom heeft van de vereniging waar ik lid van ben (NKFV) moet ik ook een kopie hebben van zijn stamboom.Dit formulier en de stamboom moet ik goed bewaren.
Wanneer Marenka bevallen is stuur ik het formulier op naar de NKFV, met daarop de namen, geslachten, kleur en de geboortedatum van de kittens. Als ik dan het geld voor de stambomen heb overgemaakt, krijg ik ze toegestuurd. Per kitten een stamboom. Bij de NKFV moet dit binnen drie maanden gebeuren.Bij andere verenigingen, zoals Neocat bijvoorbeeld, gelden weer andere regels en termijnen.Maar dit alles gebeurt pas nadat de kittens geboren worden. eerst moeten we nog afwachten of de dekking gelukt is en dan na ongeveer negen weken zien we het resultaat.
Ik hoop jullie over ongeveer vier dagen te kunnen vertellen of en hoe vaak ze gedekt is en wanneer de verwachtte geboortedatum is. Tot dan.
Yasmin


Marenka's man, Gorby (Arhip Onega)

Dinsdag 23 augustus 2005.

Na het zoeken van een geschikte kater, van de winter al gedaan, begint het nestje een stuk dichter bij te komen. We zijn terug van zomervakantie en hebben nu dus echt de tijd voor kittens en alles wat daar bij komt kijken. Het lijkt misschien wat overdreven om al zo'n tijd van te voren op zoek te gaan naar een kater, maar dat is het niet. Het fokken van raskatten is als het goed is niet alleen een manier om meer katten van eenzelfde ras op de wereld te zetten. Het is voor mij in elk geval ook het streven het ras te verbeteren. Dus een kat te fokken die een heel goed karakter heeft, sociaal is, gezond is en dan ook nog eens zo veel mogelijk aan de standaard van het ras voldoet. Dat wil dus zeggen dat de kat er zo veel mogelijk uitziet zoals de rasstandaard dat omschrijft. Er zijn echter meerdere standaards voor de Blauwe Rus. Deze standaards wijken op bepaalde punten van elkaar af. Zelf fok ik naar de standaard van de Onafhankelijke Kattenverenigingen. Een andere standaard is bijvoorbeeld die van de Fife. Informatie over deze standaarden is elders op het web te vinden en zal t.z.t. ook op deze site staan.

Om even terug te komen op de kater. Om een goed resultaat in de kittens te krijgen moet je als fokker dus goed nadenken over de combinaties waarmee je fokt. Beide ouderdieren moeten in elk geval gezond zijn en een goed karakter hebben. Als fokker probeer je dan een partner voor je kat te vinden die qua stamboom en qua uiterlijk bij jouw kat past, om zo het beste resultaat te krijgen. Natuurlijk weet je pas of dat lukt nadat de kittens geboren zijn en bijna volwassen zijn. Een mooi kitten wil niet altijd zeggen dat het een mooie volwassen kat wordt en een lelijk kitten kan best uitgroeien tot een prachtig volwassen exemplaar. Oftewel, veel is onzeker. Door zorgvuldig plannen probeer je zoveel mogelijk onzekerheden uit te sluiten. Door het beperkte aantal katers voor dit ras, is dat niet altijd even makkelijk.
Is de kater gevonden, dan moet je nog de nodige afspraken maken met de eigenaar van de kater. Dan heb ik het over de dekkosten, wanneer je de krolse poes kan brengen, wanneer je haar weer haalt en afspraken over een eventuele herdekking wanneer er maar 1 of 2 kittens in het nest blijken te zitten. Dan zijn er ook sommige katereigenaars die wensen hebben met betrekking tot het verkopen van fokpoezen en katers uit hun kater. ook hier moet je dus soms goede afspraken over maken.
En dan zijn er nog de testen. Om te voorkomen dat kater en poes elkaar onbedoeld besmetten met ziektes, moeten zowel kater als poes regelmatig getest worden op deze ziektes. De meest gangbare test hiervoor is de SNAP test. Dit is een combinatietest voor de ziektes FeLV en FIV. Sommige eigenaren vragen daarbuiten nog een test voor bijvoorbeeld Chlamydia.
Vandaag was het voor Marenka testdag en zijn we dus naar de dierenarts gegaan. Omdat Marenka een heel makkelijke poes is, was de hulp van de assistente niet nodig en kon ik haar zelf vasthouden tijdens het bloedprikken. De methode voor bloedprikken varieert van dierenarts tot dierenarts. De een doet het uit de hals, de ander uit het oor en een ander weer uit de poot. Ik heb zelfs praktijken gesproken waar ze standaard alleen maar bloedprikken terwijl de kat een roesje krijgt. Ik wil dat niet, omdat elke anesthesie een risico is voor de kat. Mijn eigen dierenarts prikt uit de voorpoot en zonder verdoving.
Allereerst wordt de poot ontsmet en wordt er wat haar weggeknipt. Daarna heb ik de poot in de oksel vastgehouden, een beetje naar buiten gedraaid en met mijn duim het bloed gestuwd. De dierenarts prikt met een holle naald in de ader en tapt een klein beetje bloed af in een speciaal buisje. Daarna naald eruit, duim op het gaatje, even vasthouden en klaar is Marenka. Voor de schrik krijgt ze een kaassnoepje, maar ze heeft geen kik gegeven en de hele tijd lopen spinnen. Gelukkig is ze niet angstig bij de dierenarts. Het bloed kan meteen voor de snaptest gebruikt worden, maar mijn dierenarts centrifugeert het liever eerst en gebruikt dan het bovenste doorzichtige laagje serum uit het bloed. Dat doet ze omdat ze anders de test moeilijker kan aflezen. Van dit serum gaan er drie of vier druppels bij een soort oplossing. Dit wordt geschud en daarvan gaan dan drie druppels op de test. Dan moet je tien minuten wachten voor de uitslag te voorschijn komt. gelukkig was de uitslag negatief, wat betekend dat ze niet besmet is. Had ik ook niet gedacht, maar het blijft spannend. Marenka krijgt een speciaal certificaat mee met de uitslag van de test er op. Dit moeten we bewaren en later aan de dekkatereigenaar laten zien.
Natuurlijk heeft ze voor ze de test deed nog even met het chip-apparaat bekeken of ik wel de goede kat mee had. Toch is ook de chip niet waterdicht en is de test ook een kwestie van vertrouwen tussen fokkers. We mogen weer naar huis en nu is het wachten op de krolsheid. Ze zit er tegen aan dus ik hoop dat we niet lang hoeven te wachten. Zodra Marenka krols is komt er weer een verslagje, over het bezoek aan de kater en de afloop daarvan.
hopelijk tot snel,
Yasmin